هوش مصنوعی: از آن خط مشکین، آهی سوزان در من برخیزد، یا اینکه آتش از دودی که برمی‌خیزد، به وجود آید.

هوش مصنوعی: جز اشک من هیچ نشانه‌ای از صورت زیبا پیدا نیست و آه مردم از گریه‌های من به آتش بدل می‌شود، همچنان که از دریا دود بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که از تو نشنیدم این است که خطا و کم‌کاری موجب ضرر می‌شود و برعکس، سود و افزایش باعث پیشرفت و موفقیت خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ای رنگین و زیبا از آن روی نمایان می‌شود، تو مانند آتش افروز آذرگون از باغ فرزند آزر برمی‌خیزی و شعله‌ور می‌شوی.

هوش مصنوعی: از آنجا که لب خاتم برتری و زیبایی دارد، کسی نمی‌تواند به راحتی زره‌ی جوشن را بردارد. حتی سلیمان هم نمی‌تواند آن را لمس کند و داود هم نمی‌تواند از جایش برخیزد. این نشان‌دهنده‌ی مقامی است که هیچ‌کس به آسانی نمی‌تواند به آن برسد.

هوش مصنوعی: فرزندان از آسمان و نعمت‌های اولیه، به سختی و دیر به دنیا می‌آیند ولی با سرعت و به آسانی از دنیا می‌روند.

هوش مصنوعی: نشسته‌ای، هر روزی که بگذرد، را مانند آغاز دوباره می‌دانم. اگر غمگین باشی، همچنان در حال نشستن خواهی بود و اگر خوشحال باشی، از جای خود بلند می‌شوی.

هوش مصنوعی: جنگ و نبرد برای روح‌های بزرگ و محترم مناسب است، اما چگونه می‌توان با یک دنیا به چالش پرداخت وقتی که فقط چند نفر اینچنین هستند؟

هوش مصنوعی: آه، چه غم‌انگیز است که جانشین بزرگ ما غایب است و آن حمله‌ی سردار کاول، چون باران خون بر دامان خود می‌ریزد و پدیدار می‌شود.