هوش مصنوعی: زاغ و کرکس باهوش و زیرک هستند، و در واقع دنیا زیر سایه‌ی پر آنهاست.

هوش مصنوعی: من و این مردم... به کسی شکایت نمی‌کنم، فریاد من از این بی‌توجهی و نادیده‌انگاری است... که هیچ‌کس نمی‌شنود.

هوش مصنوعی: بفرما تعداد موهای زن خود را بگوید، اگر واقعا عارف و صاحب‌نظر است.

هوش مصنوعی: آه، برای تو می‌نویسم و اشک‌هایم را یادت می‌کنم... شمال را نظاره می‌کنم و یاد شمر به خاطرم می‌آید.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌ها و جذابیت‌های دختری با ویژگی‌های خاص اشاره دارد. ابرو و غمزه او جلب توجه می‌کند و پیشانی‌اش به زیبایی‌اش می‌افزاید. همچنین، اشاره به چشمان و حرکاتش دارد که به نوعی نماد قدرت و قدرت‌نمایی است. در کل، این متن تصویری از زیبایی و جذابیت دخترانه را به تصویر می‌کشد که همزمان با قدرت و شجاعت نمایان شده است.

هوش مصنوعی: این افراد که همواره از گذشته و محافل مقدس خود صحبت می‌کنند، در واقع فقط در خارج از آن‌ها به جست و خیز مشغول‌اند و به حقیقت ارزش چندانی ندارند. آن‌ها در اصل به چیزی بیشتر از یک دسته‌ی بی‌معنا شباهت ندارند.

هوش مصنوعی: در آن شهر، گیتی و آسمان در دور و بر آن مانند حصاری هستند و همه چیز در آنجا به خوبی و نظم خاصی در جهت دروازه‌ها و سقف‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: جز روح‌های بزرگوار که از شهری دیگر هستند، همه گوهرهایی که در این شهر وجود دارند.

هوش مصنوعی: سردار بیان می‌کند که هر کس در تلاش است تا حقیقت را انکار کند، از دیگران ضعیف‌تر و ناتوان‌تر است.