هوش مصنوعی: صدای شیپور، کوس، دف و نی در دشت طنین‌انداز شده است و درختان و گل‌ها به حرکت درآمده‌اند. جام پربار از می در دست سلطان، نشان از شادی و جشن در کاخ او دارد.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی چهره و زیبایی زلف چنین باشد، آنگاه اگر یوسف در دلربایی از پدر مجنون بگذرد، این زیبایی او را به دلبری از مردم وادار می‌کند.

هوش مصنوعی: به جز تو اگر کسی به زیبایی‌ات توجه کند، چه فایده‌ای دارد؟ چون چهره‌ات همانند بهاری است که باغی را در دنیا شاداب می‌کند و هر جا که تو باشی، بهار به آنجا می‌آید.

هوش مصنوعی: من فردی نیستم که در میدان جنگ به تفریح بپردازم؛ ترجیح می‌دهم در لذت و شادی همراه زنان باشم و از زندگی لذت ببرم، نه اینکه درگیر جنگ و ستیز باشم.

هوش مصنوعی: از مو و چهره‌ام بگو، که تو را مسرور می‌کند. ابرو و خط آن دشمنی مانند گرز و سپر است، پس آن شمشیر و نی را پیش بگذار.

هوش مصنوعی: من بر گرده آن اسب تندرو می‌نشینم و می‌خواهم با او از سرزمین روم تا سامان ری، خاکی زیبا و سرخ رنگ به دست آورم، با این خنجر کهنه و زنگ زده.

هوش مصنوعی: این شعر به بیان وجود یک شخصیت خاص می‌پردازد که در عالم هستی، هر چیزی که وجود دارد، در مقایسه با او بی‌اهمیت است. او از جنس پاکی و خلوص خداوند است و وجودش فراتر از همه چیزهاست. در واقع، هیچ چیزی نمی‌تواند به او نزدیک شود و همه چیز در برابر او کم‌رنگ و بی‌ارزش به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من در خدمت دولت او هستم و با ساز و نای خود به میدان جنگ می‌روم، مانند آنچه که تو هستی و مرا در میدان رزم می‌شناسی.

هوش مصنوعی: در نبرد، دلاوران به شکوه و زیبایی می‌رقصند، خون دشمن مانند آب زلال در جوی‌ها جاری است. صدای رجزخوانی و نغمه‌های خوش موسیقی در فضا طنین‌انداز است، گویی صدای توپ و نی به هم آمیخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: باران از خون من بر زمین می‌ریزد، صدای توپ مانند رعد و برق بر آسمان طنین‌انداز می‌شود و من از نیروی الکتریسیته، شوق و خشم خود را به آسمان می‌افکنم.

هوش مصنوعی: اگر برای رسیدن به آرزوهایت، باید در زیر پرچم سردار سیاه‌پوش بجنگی، باید بدانیم که این جنگیدن چه فایده‌ای دارد و تا کی ادامه خواهد داشت.