هوش مصنوعی: در پیری، دل من به خاطر جوانی رهایی یافته است، مانند تیرکمان که از تیر خود فرار کرده است.

هوش مصنوعی: تو هیچ سودی به عالم بالا نداری، پس چرا به زمین و آسمان دست می‌زنی؟

هوش مصنوعی: اگر تو بر روی آب قلاب بیندازی و ماهی بگیری، مثل این است که وقتی زلف‌های تو را به هم ببندند و از آن‌ها استفاده کنند.

هوش مصنوعی: به جز از پرده نرم و زیبای ماه، چیز دیگری نمی‌کشد تا ماه از پارچه لطیف خسته شود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم این دو خط را به زبان ساده‌تری بیان کنم، می‌توان گفت: اگر بخواهم او را با دقت بسنجیم، متوجه می‌شوم که هر اندازه هم که دقیق باشم، همیشه یک فاصله یا خطای کوچک وجود دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر زیبایی از صورت و اندام زنی اشاره دارد که قامتش به گونه‌ای است که به نظر می‌رسد می‌تواند از زیبایی و جذابیتش با کمرش بازی کند. گویی که زیبایی او به حدی است که هیچ چیز نمی‌تواند آن را محدود کند و حتی آسمان هم نمی‌تواند بر روی او بایستد. او به قدری خاص و منحصر به فرد است که قابل توصیف نیست.

هوش مصنوعی: من تحت تأثیر پیروزی فریدون و پرچم کاویان هستم و از این موفقیت‌ها بسیار خوشنود و سرمست هستم.

هوش مصنوعی: به نام سردار، منبع افتخار و سربلندی؛ اگر به درگاه او بیایم، حتی اگر در جایگاهی پایین باشم.