یغمای جندقی » دیوان اشعار » سرداریه » غزلیات الحاقی

<div class="clear-both">
<input type="text" id="findpoet" placeholder="جستجو در عناوین" size="35" value="" oninput="onInlineSearch(this.value, 'found-items', 'poem-excerpt')">
<div class="spacer" id="found-items"></div>
</div>
<br>
<p class="poem-excerpt" data-value="شماره ۱ : گردنده گردون زن قحبه بار است - آسوده کیهان زن قحبه زار است"><a href="/yaghma/divan/sardarieh/elhaghi/sh1">شماره ۱</a>: گردنده گردون زن قحبه بار است - آسوده کیهان زن قحبه زار است</p>
<p class="poem-excerpt" data-value="شماره ۲ : تنگ است برگ رامش تلخ است زندگانی - آنرا که پیشکار است درویش سیستانی"><a href="/yaghma/divan/sardarieh/elhaghi/sh2">شماره ۲</a>: تنگ است برگ رامش تلخ است زندگانی - آنرا که پیشکار است درویش سیستانی</p>
<div id="pretab"></div><div class="poempretab" id="stats"></div>
<div class="poemtab">
<div class="poemtablinks active"><a href="#stats">آمار</a></div>
<div class="poemtablinks"><a href="#words" onclick="javascript:loadWordCounts(2891, 163, false)">واژگان</a></div>
<div class="poemtablinks"><a href="#recitations" onclick="javascript:loadCatRecitations(2891)">خوانش‌ها</a></div>
</div> 
<div id="stats" style="display:block"><div id="stats-section">
<p>این آمار از میان ۴۰ بیت شعر موجود در گنجور از اشعار این بخش استخراج شده است.</p>
<div class="notice">
<p>توجه فرمایید که این آمار به دلایلی از قبیل وجود چند نسخه از آثار شعرا در سایت (مثل آثار خیام) و همینطور یک بیت محسوب شدن مصرع‌های بند قالبهای ترکیبی مثل مخمس‌ها تقریبی و حدودی است و افزونگی دارد.</p>
<p>آمار همهٔ شعرهای گنجور را <a href="/vazn">اینجا</a> ببینید.</p>
<p>وزن‌یابی دستی در بیشتر موارد با ملاحظهٔ تنها یک مصرع از شعر صورت گرفته و امکان وجود اشکال در آن (مخصوصاً اشتباه در تشخیص وزنهای قابل تبدیل از قبیل وزن مثنوی مولوی به جای وزن عروضی سریع مطوی مکشوف) وجود دارد. وزن‌یابی ماشینی نیز که جدیداً با استفاده از امکانات <a href="http://www.sorud.info/">تارنمای سرود</a> اضافه شده بعضاً خطا دارد. برخی از بخشها شامل اشعاری با بیش از یک وزن هستند که در این صورت عمدتاً وزن ابیات آغازین و برای بعضی منظومه‌ها وزن غالب منظومه به عنوان وزن آن بخش منظور شده است.</p>
</div>
<table  class="stats" id="rhythms-stats">
<thead>
<tr class="h">
<td class="c1">ردیف</td>
<td class="c2">وزن</td>
<td class="c3">تعداد ابیات</td>
<td class="c4">درصد از کل</td>
</tr>
</thead>
<tbody>
<tr class="e">
<td class="c1">۱</td>
<td class="c2"><a href="/simi/?v=%D9%85%D9%81%D8%B9%D9%88%D9%84%20%D9%81%D8%A7%D8%B9%D9%84%D8%A7%D8%AA%D9%86%20%D9%85%D9%81%D8%B9%D9%88%D9%84%20%D9%81%D8%A7%D8%B9%D9%84%D8%A7%D8%AA%D9%86%20%28%D9%85%D8%B6%D8%A7%D8%B1%D8%B9%20%D9%85%D8%AB%D9%85%D9%86%20%D8%A7%D8%AE%D8%B1%D8%A8%29&amp;a=163&amp;c=2891">مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)</a></td>
<td class="c3">۲۸</td>
<td class="c4">۷۰٫۰۰</td>
</tr>
<tr>
<td class="c1">۲</td>
<td class="c2"><a href="/simi/?v=%D9%85%D9%81%D8%B9%D9%88%D9%84%20%D9%85%D9%81%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84%20%D9%85%D9%81%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84%20%D9%81%D8%B9%D9%84%20%28%D9%88%D8%B2%D9%86%20%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B9%DB%8C%29&amp;a=163&amp;c=2891">مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)</a></td>
<td class="c3">۱۲</td>
<td class="c4">۳۰٫۰۰</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<p>آمار ابیات برچسب‌گذاری شدهٔ این بخش با قالب شعری در گنجور به شرح زیر است:</p>
<table  class="stats" id="formats-stats">
<thead>
<tr class="h">
<td class="c1">ردیف</td>
<td class="c2">قالب شعری</td>
<td class="c3">تعداد ابیات</td>
<td class="c4">درصد از کل</td>
</tr>
</thead>
<tbody>
<tr class="e">
<td class="c1">۱</td>
<td class="c2"><a href="/simi/?f=1&amp;a=163&amp;c=2891">غزل</a></td>
<td class="c3">۴۰</td>
<td class="c4">۱۰۰٫۰۰</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<p>آمار فراوانی تعداد ابیات اشعار این بخش به شرح زیر است (بلندترین شعر شامل <a href="/simi/?a=163&amp;c=2891&amp;c1=28&amp;c2=28">۲۸</a> بیت و کوتاه‌ترین شامل <a href="/simi/?a=163&amp;c=2891&amp;c1=12&amp;c2=12">۱۲</a> بیت شعر است):</p>
<table  class="stats" id="couplets-stats">
<thead>
<tr class="h">
<td class="c1">ردیف</td>
<td class="c2">تعداد ابیات شعر</td>
<td class="c3">فراوانی</td>
<td class="c4">درصد از ۲ شعر</td>
</tr>
</thead>
<tbody>
<tr class="e">
<td class="c1">۱</td>
<td class="c2"><a href="/simi/?a=163&amp;c=2891&amp;c1=12&amp;c2=12">۱۲</a></td>
<td class="c3">۱</td>
<td class="c4">۵۰٫۰۰</td>
</tr>
<tr>
<td class="c1">۲</td>
<td class="c2"><a href="/simi/?a=163&amp;c=2891&amp;c1=28&amp;c2=28">۲۸</a></td>
<td class="c3">۱</td>
<td class="c4">۵۰٫۰۰</td>
</tr>
</tbody>
</table>
</div>
</div>


میرزا رحیم یغمای جَندَقی (۱۱۶۰ ـ ۱۲۳۸) فرزند حاج ابراهیم قلی متخلص به «یغما» از شعرای غزل‌سرای سده سیزدهم ایران در عهد محمد شاه قاجار است.

وی در سال ۱۱۹۶ هجری قمری (۱۱۶۰ هجری شمسی) در دهکدهٔ خور و بیابانک، مرکز ولایت جندق به دنیا آمد. در هفت سالگی در بیرون ده شتر می‌چراند و معاش خانواده خود را تأمین می‌کرد. یغما در نوجوانی به سمت منشی حاکم جندق برگزیده شد و در این زمان اولین اشعار خود را با تخلّص مجنون آغاز کرد. در سال ۱۲۱۶ ه‍.ق حاکم مزبور سر به طغیان برداشت و در جنگ با سردار اعزامی از مرکز شکست خورد و فراری شد. با این حال یغما به سبب ادب و لیاقت خود به منشی‌گری سردار ذوالفقار خان حاکم سمنان و دامغان برگزیده شد و مدت شش سال در نزد وی بود. وی در سال ۱۲۲۲ ه‍.ق مورد خشم سردار ذوالفقار خان قرار گرفت و پس از فلک چند ماه به سیاهچال افتاد و کلیه اموالش نیز ضبط و توقیف شد.

یغمای جندقی پس از آزادی نام و تخلص خود را به «ابوالحسن یغما» تغییر داد و جامهٔ درویشی پوشید و پس از چند ماه سیر و سیاحت در شهر ابرکوه اقامت گزید و سپس از راه یزد به تهران رفت. وی در تهران مورد توجه حاجی میرزا آقاسی صدراعظم محمد شاه قاجار که فردی صوفی‌مسلک بود، قرار گرفت و موقعیت بالایی در دربار یافت. یغما پس از چندی به حکومت کاشان منصوب شد و سپس به هرات نقل مکان کرد. او در سن هشتاد سالگی به زادگاهش بازگشت و در سال ۱۲۷۶ قمری یا ۱۲۳۸ شمسی در آنجا (در محلهٔ گودال دهکدهٔ خور) درگذشت و در بقعهٔ امامزاده داود در خور به خاک سپرده شد. سپهبد فرج‌الله آق‌اولی رئیس انجمن آثار ملّی دستور داد تا سنگی مرمرین نوشتند و از تهران به خور فرستادند و در محرم ۱۳۹۴ بعد از ۱۱۸ سال از درگذشت این شاعر آن را بر گور یغما نهادند.

از وی اشعاری انتقادی باقی‌مانده که عمدتاً هجو ظالمان زمانه است. آثار وی ظلم و ستم زورمندان عصر را در ضمن هجو و هزل‌های تند و بی‌پروای خود برملا می‌کند. وی فساد آن روزگار را در کلمات رکیک و ناسزاهای خود به خوبی نشان می‌دهد. او علاوه بر هجویات، که جالب‌ترین بخش اشعار اوست، غزلیاتی به شیوهٔ معمول زمانه نیز دارد. از وی نامه‌هایی نیز به دوستان، بستگان و دانشمندان عصر باقی‌مانده‌است. مجموعه آثار وی به تصحیح سید علی آل داود در تهران به چاپ رسیده‌است. 

<p>میرزا رحیم یغمای جَندَقی (۱۱۶۰ ـ ۱۲۳۸) فرزند حاج ابراهیم قلی متخلص به &laquo;یغما&raquo; از شعرای غزل&zwnj;سرای سده سیزدهم ایران در عهد محمد شاه قاجار است.</p>
<p>وی در سال ۱۱۹۶ هجری قمری (۱۱۶۰ هجری شمسی) در دهکدهٔ خور و بیابانک، مرکز ولایت جندق به دنیا آمد. در هفت سالگی در بیرون ده شتر می&zwnj;چراند و معاش خانواده خود را تأمین می&zwnj;کرد. یغما در نوجوانی به سمت منشی حاکم جندق برگزیده شد و در این زمان اولین اشعار خود را با تخلّص مجنون آغاز کرد. در سال ۱۲۱۶ ه&zwj;.ق حاکم مزبور سر به طغیان برداشت و در جنگ با سردار اعزامی از مرکز شکست خورد و فراری شد. با این حال یغما به سبب ادب و لیاقت خود به منشی&zwnj;گری سردار ذوالفقار خان حاکم سمنان و دامغان برگزیده شد و مدت شش سال در نزد وی بود. وی در سال ۱۲۲۲ ه&zwj;.ق مورد خشم سردار ذوالفقار خان قرار گرفت و پس از فلک چند ماه به سیاهچال افتاد و کلیه اموالش نیز ضبط و توقیف شد.</p>
<p>یغمای جندقی پس از آزادی نام و تخلص خود را به &laquo;ابوالحسن یغما&raquo; تغییر داد و جامهٔ درویشی پوشید و پس از چند ماه سیر و سیاحت در شهر ابرکوه اقامت گزید و سپس از راه یزد به تهران رفت. وی در تهران مورد توجه حاجی میرزا آقاسی صدراعظم محمد شاه قاجار که فردی صوفی&zwnj;مسلک بود، قرار گرفت و موقعیت بالایی در دربار یافت. یغما پس از چندی به حکومت کاشان منصوب شد و سپس به هرات نقل مکان کرد. او در سن هشتاد سالگی به زادگاهش بازگشت و در سال ۱۲۷۶ قمری یا ۱۲۳۸ شمسی در آنجا (در محلهٔ گودال دهکدهٔ خور) درگذشت و در بقعهٔ امامزاده داود در خور به خاک سپرده شد. سپهبد فرج&zwnj;الله آق&zwnj;اولی رئیس انجمن آثار ملّی دستور داد تا سنگی مرمرین نوشتند و از تهران به خور فرستادند و در محرم ۱۳۹۴ بعد از ۱۱۸ سال از درگذشت این شاعر آن را بر گور یغما نهادند.</p>
<p>از وی اشعاری انتقادی باقی&zwnj;مانده که عمدتاً هجو ظالمان زمانه است. آثار وی ظلم و ستم زورمندان عصر را در ضمن هجو و هزل&zwnj;های تند و بی&zwnj;پروای خود برملا می&zwnj;کند. وی فساد آن روزگار را در کلمات رکیک و ناسزاهای خود به خوبی نشان می&zwnj;دهد. او علاوه بر هجویات، که جالب&zwnj;ترین بخش اشعار اوست، غزلیاتی به شیوهٔ معمول زمانه نیز دارد. از وی نامه&zwnj;هایی نیز به دوستان، بستگان و دانشمندان عصر باقی&zwnj;مانده&zwnj;است. مجموعه آثار وی به تصحیح سید علی آل داود در تهران به چاپ رسیده&zwnj;است.&nbsp;</p>