یغمای جندقی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقی من و صهبا مثل ماهی و آب است</p></div>
<div class="m2"><p>پیش آر شط باده که بغداد خراب است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تلخ است مرا عیش که اندر پی یک بوس</p></div>
<div class="m2"><p>امروز میان من و ساقی شکرآب است</p></div></div>

شمارهٔ ۹

ساقی من و صهبا مثل ماهی و آب است
پیش آر شط باده که بغداد خراب است
تلخ است مرا عیش که اندر پی یک بوس
امروز میان من و ساقی شکرآب است

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به رابطه‌ای عمیق و روحانی میان خود و ساقی اشاره دارد و آن را به ارتباط میان ماهی و آب تشبیه می‌کند. او از ساقی می‌خواهد که باده‌ای بیاورد زیرا احساس می‌کند که حال و هوای بغداد متزلزل و خراب است. همچنین، شاعر از تلخی عیش و شکرآب بودن ارتباطش با ساقی صحبت می‌کند، که نشان‌دهنده‌ی تنش یا فاصله‌ای در این رابطه است.

شمارهٔ ۷

شمارهٔ ۸

هوش مصنوعی: ای ساقی من و شراب، تو همچون ماهی و آب به هم وابسته‌اید. بیا شط شراب را پیش روی من بیاور، زیرا بغداد در حال ویرانی است.

ساقی من و صهبا مثل ماهی و آب است

پیش آر شط باده که بغداد خراب است

هوش مصنوعی: امروز حال خوشی ندارم، زیرا بین من و ساقی، یک بوسه‌ی شیرین وجود دارد که به تلخی تبدیل شده است.

تلخ است مرا عیش که اندر پی یک بوس

امروز میان من و ساقی شکرآب است

شمارهٔ ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده