هوش مصنوعی: تو به من پیام فرستاده‌ای و پیام تو نشان‌دهنده‌ی خشم توست.

هوش مصنوعی: به تو هشدار می‌دهم که از زیبایی و جلال دلتنگ نشوی، چرا که در کنار آن، خطراتی چون تیغ تیز و برنده نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: عجب است که هدفی بی‌اساس و فکری نابخردانه داری که خود را در دام باد قرار داده‌ای.

هوش مصنوعی: تو همچون نقطه‌ای زیبا و درخشان در مسیر ورود به فیروزکوه و دماوند قرار داشتی.

هوش مصنوعی: آن‌ها به دزدی به محل تجمع یغما حمله کردند. از غارتگران بپرس که چطور این کار را انجام دادند.

هوش مصنوعی: از منابع و امکاناتی که در اختیار داشتم، خانه و زندگی‌ام را ساخته‌اند، اما تو بی‌خبر از این تلاش‌ها و زحمت‌ها، خیال راحتی داری.

هوش مصنوعی: بهار برای من هیچ زیبایی و جذابیتی باقی نمانده و هیچ‌کس هم نیست که در کنارم باشد و کمکم کند.

هوش مصنوعی: من تو را به خود نزدیک کردم، مانند بادی که می وزد، و از این درختی که در فصل خزان قرار دارد، چه برکتی به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از دجله که خشک شده است، آبی نمی‌نوشد. چگونه ممکن است کسی که تشنه است از سرابی که نیست سیراب شود؟

هوش مصنوعی: زندگی به کسی که کشته شده، هیچ فایده‌ای نمی‌رساند و نباید از او انتظار نجات داشت. همچنین، نباید به دنبال چیزهایی که بی‌پایه و اساس هستند، برویم.

هوش مصنوعی: نه به قدری باش که باعث تخریب دیگران شوی، و نه به قدری خود را بالا ببری که ناگهان به دیگران آسیب بزنی.

هوش مصنوعی: شما مانند فرشته‌ای نیستید که ناگهان از گوشه‌ای بیافتید و شعله‌ای بر زمین‌های زراعی بزنید.

هوش مصنوعی: نه لباسی بر تنم می‌زاری و نه بدنت را از من می‌گیری.

هوش مصنوعی: نه فکر و نه نظر و نه علم و نه ذکاوت، نه بدن و نه روح و نه دید و نه شنید.

هوش مصنوعی: تمام آنچه را که باارزش و کم‌ارزش بود، از تنهایی خود بیرون آوردم و به بازار جنون آوردم.

هوش مصنوعی: عشق بر من تاثیر گذاشت و تمام وجودم را به خاطر آرزوی عشق تقدیم کردم.

هوش مصنوعی: از دنیا و دین هر چه جمع کرده بودم، مانند پروانه‌ای که از شعلۀ آتش می‌سوزد، نابود شدم.

هوش مصنوعی: من دارای عقلی هستم که گاهی به جنون می‌زند و دلی دارم که پر از درد و رنج است.

هوش مصنوعی: اگر از غارت و نابودی رهایی یافته‌ای، خوشحال باش، حتی اگر بدنی آلوده داشته باشی.

هوش مصنوعی: سرم را روی جوی که در کنار دوست است گذاشته‌ام و از زلف‌های زیبای تو می‌خواهم برایم دل‌تنگی‌هایم را بگویی، ای دوست.

هوش مصنوعی: با کمال خوشحالی از خودم جدا شده‌ام و وجود خود را نادیده گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر از دل سرگرمی و کینه خارج شویم، در آن پرده هیچ چیزی جز محبت دوست را نخواهیم دید.

هوش مصنوعی: اگر دل من را با انگشتانت فشار دهی، از آن عشق معشوق همچون خونی جاری خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر به سخنان من ایمان نداری، بی‌درنگ از چهره‌ام پرده‌برداری کن.

هوش مصنوعی: نگاهی به پرده بینداز و ببین که در اینجا چه کسی پنهان شده است و در این آینه چهره چه کسی منعکس شده است.

هوش مصنوعی: اگر خاک محمود را بگشایند، نمی‌بینند در آن جز ایاز.

هوش مصنوعی: بهتر است که با ما نرمش و سازگاری داشته باشی، زیرا در آخر، از تو چه بهره‌برداری یا دزدی خواهد شد؟