هوش مصنوعی: اگر رستم به سرزمین هاماوران برود، با قدرت اسبش رخش و با استفاده از گرزهایش این کار را انجام خواهد داد.

هوش مصنوعی: در آن سرزمین، مردی شجاع و دلیر با مهارت و جسارت، پرچم جنگ را برپا کرد و نبردی شجاعانه را آغاز کرد.

هوش مصنوعی: تو با سرعت و چالاکی خود، با تکیه بر قدرت و توانایی‌ات، به قله دماوند رسیدی و موفق شدی.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که در میدان جنگ، نه زرهی که محافظتی کند، نه شمشیری برای جنگیدن و نه گرزی برای ضربه زدن وجود ندارد و تنها چیزی که در دست دارم، یک افسار است که در حقیقت به معنای کنترل یا هدایت کردن است. به عبارتی دیگر، در شرایطی که وسایل جنگی در دست نیست، فقط امکان هدایت و کنترل اوضاع وجود دارد.

هوش مصنوعی: در آن میدان دلپذیر تنها گام می‌زدی و بر فراز و نشیب‌های آن پیش می‌رفتی.

هوش مصنوعی: هر کجا که نشانه‌ای از حرکت اسب‌های زیاد باشد، با سبکی و بی‌نقش به آن سمت گرایش پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: به قدری با شتاب به سوی هدف رفتی و از دشمنی‌ها فرار کردی که مانند درویشی مست و ناتوان شدی که در پناه آرامش نشسته است.

هوش مصنوعی: دیگر جایی از آن چراگاه دل‌انگیز باقی نماند، نه گاوی و نه گوسفندی.

هوش مصنوعی: این صحنه شکوهمند به خاطر قدرت و عظمت توست، که کوه‌ها به خاطر ترس از تو، در سرمای بهمن تسلیم می‌شوند و از برف پوشیده می‌شوند.

هوش مصنوعی: اما من از بی‌مهری تو خوشحال نیستم، چون هیچ‌کس نمی‌تواند همچون دماوند به شکوه و عظمت تو باشد.

هوش مصنوعی: با گذشت زمان و تغییرات آسمانی، نام پرآوازه تو در سراسر جهان شناخته شده و مشهور گردید، به طوری که قدرت و عظمت تو بر همه جا سایه انداخته است.

هوش مصنوعی: زندگی بر لبخند و عشق تو می‌گذرد و ستاره‌ات دل‌ها را می‌شکافد و درد می‌آفریند.

هوش مصنوعی: در این دنیا، چنین درد و رنجی را هرگز ندیده‌ام و همچنان از آسمان، چنین تقدیری بر من نازل نشده است.

هوش مصنوعی: نگو که فرزند دستانم در جنگ ثابت‌قدم نمی‌ماند، تو همان کاری را انجام بده که دستان انجام نداد.