هوش مصنوعی: زنی از بزرگان شهر ری وجود دارد که هر کجا بروم، نام او را می‌شناسم.

هوش مصنوعی: در روزی، او متوجه شد که درد و رنجش بیشتر شده است، بنابراین تصمیم گرفت که به فرزندش راهی را نشان دهد تا بتواند آن چالش را پشت سر بگذارد.

هوش مصنوعی: پسر ضعیف و ناتوان بود و مادرش با سختی و تلاش او را به دنیا آورد.

هوش مصنوعی: روزی دیگر از این بدذات، شکایتی از هر سو به گوش رسید.

هوش مصنوعی: شهرنشینان به دور هم جمع شدند و به انتقاد از مرد و زن پیرامونش پرداختند.

هوش مصنوعی: ای کسی که روح و شخصیت ناپسندی داری، این چه نوع خصلت زشت و بدی است که به چشم مادر پسر می‌خورد؟ نکند شوهری برای او وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کجا می‌توان به فرزندی از خداوند دست یافت که رهایی‌بخش باشد و از این زندگی مادی و گرفتارهای آن آزاد کند.

هوش مصنوعی: در آئین و اصول ما، این انحراف و نادرستی وجود ندارد. تو چه پاسخی برای روزی که در آن مسئولیت‌هایت را بررسی می‌کنند، خواهی داشت؟

هوش مصنوعی: در این سرزمین، آدم‌های ناسازگار زیادی وجود دارند که با هر کسی در ارتباط هستند.

هوش مصنوعی: از این به بعد بهتر است که از کسانی که به آن‌ها نزدیک نیستی، راهنمایی و دوستی بیابی.

هوش مصنوعی: بخندید ای کسانی که به نیکی من توجه دارید، دل مرا از گناهانم جدا کنید.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که روزهای خوش من به خاطر همین زیادت‌خواهی و اشتیاقی است که از بالا و پایین زندگی نشأت می‌گیرد. در واقع، نویسنده به تأثیر این خواسته‌ها در زندگی و روزهای خوب خود اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر از پایین به سمت بالا بروی، نباید به مادر آسیب و آزار برسانی حتی در سختی‌ها و دشواری‌ها.

هوش مصنوعی: وقتی که خواری و ننگ به انسان برسد، دیگر فرقی نمی‌کند که او از کدام قومی یا گروہی باشد، چه فرزند مردم باشد یا فرزند خودی.