هوش مصنوعی: درد و افسوس بر آن جشن و محفل دل‌انگیز وجود شیرین، درد و افسوس بر آن شکوه و بی‌نیازی شیرین.

هوش مصنوعی: صدای دلنشین نغمه و ناله، سرشار از هیجان و شور زندگی است. این صدا مانند جویبارهای پرخروش، حس شوری و شوریدگی را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: آه از صدای دلنواز و ملایم که آن دختر زیبا و قد بلندی که به آرامی برمی‌خیزد، می‌خواند.

هوش مصنوعی: افسوس بر آن لحظه‌ای که بلند شدم، آنگاه که نشستم، و نیز بر آن زمان که خم شدم و آن تنگناهایی که شکستند.

هوش مصنوعی: ای کاش آن لحظه‌ای که وضعیت تغییر کرد، آن چرخش و آن خم شدن را در خاطر می‌داشتیم، و افسوس بر آن ایستادن‌ها.

هوش مصنوعی: متأسفانه، از دست دادن لحظات زیبا و خوشایند زندگی، باعث اندوه و تأسف است. این غصه به خاطر ناز و عشوه‌هایی است که گاه و بیگاه به دل می‌نشیند.

هوش مصنوعی: نخست باید از هدر رفتن فرصتی گران‌بها با رقبای نالایق گله کرد، چرا که این مسئله باعث از دست دادن لذت و شوق زندگی می‌شود.

هوش مصنوعی: ای کاش آن لحظات دلنشین و بی‌خیالی که در کنار لب ساغر نشسته بودیم و از زیبایی زندگی و شادی‌هایش بهره‌مند می‌شدیم، هنوز هم ادامه داشت.

هوش مصنوعی: متأسفانه، حسرت می‌خورم بر آن دستی که به زیر چانه رفت و بر آن بوسه‌هایی که در گوشه لب نثار شد.

هوش مصنوعی: افسوس بر آن لذت‌های شاداب و پرسر و صدای نوشندگان شراب که به خاطر طراوت و شگفتی‌های بهاری، نوشیدند و از آن لذت بردند.

هوش مصنوعی: نرمش و شادابی او وقتی که از جمع ما رفت، و حالتی که داشت وقتی دوباره به جمع برگشت، افسوس‌انگیز است.

هوش مصنوعی: افسوس بر آنکه به آرامی او را دنبال کردم و افسوس بر آنکه به خاطر شرمش سر را زیر لباس خود پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: ای کاش در این روزگار، احترام و تعظیم را به جا بیاوریم و دست از خودخواهی برداریم و به جای کبر و خودپسندی، تسلیم و فروتنی را پیشه کنیم.

هوش مصنوعی: آه، افسوس بر جان من که در حسرت نشستن کنار تو است، افسوس بر آن زیبایی و لطافت خاصی که در رفتار تو وجود داشت.

هوش مصنوعی: افسوس به خاطر آن صف‌های مکرر و تکراری که به راه می‌افتادند، افسوس به خاطر نواختن دف و دست زدن‌ها.

هوش مصنوعی: ای کاش داستان بره‌ای که به راحتی با شیرین‌کاری‌های اسب تازی بازی می‌کند، فراموش نشود.

هوش مصنوعی: خوشحالی و سرود بوبو، افسوس که آن شور و شوق گذشته دیگر نیست.

هوش مصنوعی: ای کاش که همان خنده شاداب ساقی و آن گفتار دلنوازش را دوباره داشته باشم.

هوش مصنوعی: ای کاش آن دویدن و شادی‌ها و جشن‌ها را نداشتیم، ای کاش آن خواب و آرامش و زندگی بی‌دغدغه را نیز از دست نمی‌دادیم.

هوش مصنوعی: ای کاش که دوباره می‌توانستم آن خنده‌های از عمق دل و آن گریه‌های آرام و ممتد خود را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: حیف که زمان بی‌خبر بودن تو به پایان رسید و افسوس برای آن لحظات شادی و سرگرمی‌ات که سپری شد.

هوش مصنوعی: حیف آن میوه‌های مختلف، حیف آن نان بی‌کیفیت و سبزی‌ها مثل ترب و پونه.

هوش مصنوعی: حیف از آن زیبایی و آن لذت‌ها، حیف از آن شادی‌ها و آن رشد و پرورش‌ها.

هوش مصنوعی: متأسفم که آن سفره‌ی زیبا با تنقلات رنگارنگ و شیرین را از دست داده‌ایم.

هوش مصنوعی: ای کاش از این جشن شادمانی، جز صدای ساز و نوا چیزی باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: الان از ضربه‌های دشمن پیروزی نمی‌آید، جز صدای تپ‌تپ چوب و غرغر و صداهای دیگر.

هوش مصنوعی: یکی می‌گوید ای کاش پشتم راحت باشد، و دیگری می‌گوید که آیا با چهره‌ام مشکل دارم که باعث آزارم شده؟

هوش مصنوعی: شخصی با ناله و زاری و سر کوچک می‌گوید: ای کاش چند دانه مغز (فهم و دانش) بتوانم بخورم!

هوش مصنوعی: یکی از افراد می‌گوید که به خاطر چرخش خورشید، ما به طور کامل دچار دلسردی و افسردگی شده‌ایم.

هوش مصنوعی: یک نفر می‌گوید که دلش پر از غم و درد شده و از وضعیتش ناراحت است، و نفر دیگری می‌گوید که به خاطر شرایطش احساس شرمندگی و خجالت می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی می‌گوید با این ریش بزرگ چطور می‌توانم از خانه بیرون بروم؟

هوش مصنوعی: یکی می‌پرسد چه حالتی است که مردم دارند و دیگری می‌پرسد چه چیزهایی خورده‌ام.

هوش مصنوعی: متأسفم که لحظه‌ای را که دق‌دق زدم و زنگ در به صدا درآمد، از دست دادم. افسوس که در آن لحظه گفتم: "آه، دیگر دیر شده است".

هوش مصنوعی: شاید بد نباشد که در مورد آن پیرمردی فکر کنیم که به دنبال چیزی ارزشمند و نادر می‌گشت. او به شدت به دنبال آن هدف بود، اما در نهایت متوجه شد که نمیتواند به آن دست یابد و این موضوع برایش بسیار ناامیدکننده و تأثیرگذار بود. حسرت او به خاطر ناکامی در رسیدن به آرزویش احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: از روی ناتوانی، چنگ دلنوازی به سازوکار زیبای عشق می‌زند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، از صدای قدم خیر بر می‌خیزم، نه جان من را بیرون می‌برم و نه چیز دیگری.

هوش مصنوعی: پس از من، وقتی که دیگر نیستم، شما چقدر برای من ارزشمند و عزیز هستید، همچنان که جان شیرین من برای من اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: اگر من جانم را فدای عشق کنم، هیچ ناراحتی‌ای نیست، چون کسی مانند من برای شیرین کم نیست.

هوش مصنوعی: اگر در این دنیا روزی نباشد و من غمی نداشته باشم، چه اهمیتی دارد؟ به عالم بگو که فقط یک گل در اینجا شکفتن کافی است.

هوش مصنوعی: در هر جایی که هستی، چه در جمع شاد و چه در هر مکان دیگری، هرگز از حال خوشی که داری غافل نشو.

هوش مصنوعی: اگر نگاه دل‌نواز کسی به او بیفتد، مانند فرهاد که بر یخ‌های سخت کار کرد، روزش را سیاه می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر من نباشم، روزگار او تیره و تار خواهد شد، پس از شعله کوچک عشق او محافظت کن.

هوش مصنوعی: ای کاش آن توصیه‌ها و مشاوره‌های کهنه، که به آن مرد درمانده داده شده بود، دیده نمی‌شد که به کجی و نادرستی افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: ای کاش کسی از صبح زود از کار ما که با جنگجویان سر و کار دارد، آگاه می‌شد.

هوش مصنوعی: خوشا آنکه در شبانگاه وفاداری، دلتنگی ما را از یاد نبرد؛ افسوس بر آنکه ستاره‌ها به دور خود می‌چرخند و وضع ما را دگرگون می‌کنند.

هوش مصنوعی: ای کاش آن زمانی را می‌دیدیم که شیرین از ترس به آرامی و با احتیاط به سمت پناهگاه می‌رفت.

هوش مصنوعی: زندگی پر از لحظات متنوع است؛ بعضی اوقات ما عصبانی هستیم و در برخی دیگر لبخند به لب داریم. گاهی سکوت می‌کنیم و گاهی صحبت می‌کنیم. این تحولات، نشان‌دهنده‌ی طبیعت انسانی و احساسات ما هستند.

هوش مصنوعی: ای کاش آن لباس را بر تن می‌کرد و ای کاش آن شور و حال را در خود می‌پرورد.

هوش مصنوعی: ای کاش که آن سر را بر شانه‌هایم بگذارم و ای کاش که آن زلف‌های مشکی را با مهر و محبت در دستانم تاب بدهم.

هوش مصنوعی: متاسفانه، بر این باورم که شایسته است که به خاطر تواضع و شجاعت، از خودگذشتگی و فداکاری در برابر خطرات یاد کرد. خیلی آزاردهنده است که انسان‌هایی با این صفات به راحتی مورد بی‌احترامی قرار گیرند.

هوش مصنوعی: حسرت می‌خورم که آن رفتن زیبا و نرمش را فراموش کنم، حسرت دارم بر آن قدم‌های دلچسب و دل‌نشینش.

هوش مصنوعی: متن اشاره به حسرت و افسوس دارد. شخصی از فرار کردن و خارج شدن از یک وضعیت نگران است و همچنین به یادآوری زحمات و انرژی صرف شده برای خواندن و یادگیری احساس ناراحتی می‌کند. به نوعی، او حس می‌کند که این تلاش‌ها و جنب و جوش‌ها بی‌نتیجه بوده‌اند و از تصمیم‌گیری‌های غیرمفید پشیمان است.

هوش مصنوعی: افسوس بر این است که از پشت طویله بیرون نروم و افسوس بر این که از حال سر خوشی خودم دست بکشم.

هوش مصنوعی: حسرت و افسوس بر آن دستمال زرد که در آن مجموعه‌ای از فندق، نقل و هلو قرار داشت.

هوش مصنوعی: نکوهش از مشورت‌های ناپخته و بی‌فایده و همچنین حسرت بر خندیدن‌هایی که در حالتی بی‌فکر و سطحی انجام شده‌اند.

هوش مصنوعی: متأسفانه، در زمان ورود دشمنان، همه به دامان خشونت و ضرب و شتم روی می‌آورند.

هوش مصنوعی: چقدر تأسف‌بار است که وقت و انرژی‌ام را صرف نگاه کردن به اشیاء و لوازم داخل قفسه‌ها و جای‌ها کنم.

هوش مصنوعی: آیا آن سیاه پرندگانی که به دنبال نشانی از شیرینی هستند، نمی‌توانند شکارباز را دوباره پیدا کنند؟

هوش مصنوعی: افسوس که برای رسیدن به هدف، به جای استفاده از روش‌های منطقی و معقول، به سراغ راه‌های خشن و ویرانگر رفته‌اند. در واقع، رفتاری ناپسند نشان می‌دهند که تنها به تخریب و آسیب می‌انجامد.

هوش مصنوعی: ای کاش آن حمله ی ظالمی که کنیزان را ترساند، باعث می شد که دیوها نیز از ترس فرار کنند.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم از یاد آتش سوزان دل خود دست بکشم، حتی اگر آن مجلس را ترک کنم و فرش را جمع کنم.

هوش مصنوعی: آه و افسوس بر آن حملات و آن صفوفی که می‌شکستند، افسوس بر آن نی که شکسته شد و دف‌هایی که دریده گشتند.

هوش مصنوعی: ای کاش آن شیشه‌های نیمه‌پر که بوی خوشش فضارا معطر کرده بود، بر روی طاق باقی می‌ماندند.

هوش مصنوعی: روشنی ناگهانی از بالای درختان، به سنگی در سمت شرقی کوه زد.

هوش مصنوعی: ای کاش آن شراب‌های شیرینی که باعث مستی و شادمانی می‌شدند، بر لبان زیبا و نوشین ننشسته بودند و به جای لذت، درد و غم به همراه داشتند.

هوش مصنوعی: آه، چه دریغ از شانس ما و آن همه بدبختی‌ها، چه دریغ از زندگی‌مان و آن سرگردانی‌ها.

هوش مصنوعی: افسوس که آن زمان با همه زیبایی‌ها گذشت و حسرت است بر این گذر زمان، افسوس، ای افسوس!