هوش مصنوعی: ملک شب در حال تزیین خود بود و با نیرنگی توانسته بود رنگی شبیه کهربا به خود بگیرد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به صفای دل و زیبایی یعقوبی مانند یوسف نگریستی، زلیخا از دیدن او به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و خیال او را به سر می‌پروراند.

هوش مصنوعی: وقتی که به موفقیتی دست یافتی، باید به یاد داشته باشی که درگیر چه چالش‌هایی شده‌ای و چگونه توانسته‌ای بر آنها غلبه کنی. این یادآوری به تو کمک می‌کند تا در آینده نیز با قدرت و اعتماد به نفس بیشتری پیش بروی.

هوش مصنوعی: وقتی که با اراده و تلاش خود، به سمت هدفی حرکت کردی، به مانند یک شوخی و بازی، موفقیت را به دست آوردی.

هوش مصنوعی: شبی به تاریکی و غم شبیه به بخت یغما، که در آن همه جا مانند دلی شکسته و ناراحت است.

هوش مصنوعی: آسمان بر پهنه‌ی زمین مانند دودی به نظر می‌رسد که بر سطح بالا به رنگ قیر سیاه کشیده شده است.

هوش مصنوعی: شبگرد که به کار جادوگری مشغول است، از جایش برخاست و برای جستجو و حرکت به سوی دیگری، شروع به راه رفتن کرد.

هوش مصنوعی: زاهدانی که در شب بیدار می‌مانند و عبادت می‌کنند، در واقع با ریا و ظاهرسازی در جامعه سر و کار دارند و در این بازار، تظاهر به دینداری و پارسایی می‌کنند.

هوش مصنوعی: چند خلعت کهنه و پاره‌ای بر دوش انداخته و گوشه‌ای از دستاری را بر گوشش گذاشته است.

هوش مصنوعی: دستار آن موجود، شباهتی به آسمان داشت و جوهری عجیب و شگفت انگیز به آن می‌بخشید.

هوش مصنوعی: آسمان در دل این دستار رنگارنگ، همچون مهره‌ها در زنگ می‌درخشد.

هوش مصنوعی: او به شکل‌های زیادی که به هم چسبیده‌اند و به هم ریخته‌اند، مانند جیب‌های پاره و نامنظم افرادی که نگران هستند، نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: هر رنگی که بخواهی می‌تواند وجود داشته باشد، از رنگ‌های روشن و شاد مانند سفید و سرخ و زرد تا رنگ‌های تیره و ملایم مانند کبود و قهوه‌ای.

هوش مصنوعی: آن پیر فريبنده با دستار بدشگونی که بر سر دارد، به هم پیوسته است.

هوش مصنوعی: در اینجا به یک طرز فکر اشاره شده است که نشان می‌دهد در یک وضعیت جدید و تازه، برخی از اصول یا قواعد ممکن است به طور کامل رعایت نشوند و کمبودهایی وجود داشته باشد. به عبارت دیگر، در حالی که ظاهراً همه چیز مرتب و جدید به نظر می‌رسد، در حقیقت مشکلات و ناپایداری‌هایی هم وجود دارد که به درستی آن حالت لطمه می‌زند.

هوش مصنوعی: شبگردی ناگهان از گوشه‌ای بر شیخ و عمامه‌دار ظاهر شد و نگاهش را به سوی او دوخت.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد فردی فکر کرده که به دلیل ثروت و مال‌داری‌اش، مقام و منزلت خاصی دارد و می‌تواند به دیگران دستور بدهد، در حالی که تنها چیزی که دارد چند طاقه پارچه است.

هوش مصنوعی: به خود گفت: ای کسی که بی‌خبر از مسیر زندگی حرکت می‌کنی، تا کی می‌خواهی مسکینان را از بالا و پایین ببینی و به حال آنها توجه نکنی؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از فرصت‌ها استفاده کنی، از این دستمال مرده عبور نکن.

هوش مصنوعی: شخصی کمندی را باز کرد و با آن دلق یک روحانی را به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: زاهد به پایان رسید و همچون قلمی افتاد. عمامه‌اش نیز از سر نحس او پایین آمد.

هوش مصنوعی: یک دزد ماهر و تندرو به سرعت و چالاکی، آن دستار سنگین و با ارزش را از زمین دزدید.

هوش مصنوعی: دو اسب را برای شروع دویدن آماده کرد، همچون آهوان وحشی که گاه بر اثر ترس از خطر می‌گریزند.

هوش مصنوعی: دل شاد و خوشی دارم که پر از شیرینی است، زیرا از این تاج زیبا و درخشان به من الهام می‌شود.

هوش مصنوعی: من هر چه دارم، از جمله لباس و شال، را هم اکنون آماده می‌کنم تا خود را برای سفر یا رویدادی بزرگ آماده کنم، حتی اگر بیست سال از آن زمان گذشته باشد.

هوش مصنوعی: ناگهان پرده‌ای که به دور سرش بود، پاره شد و وصله‌های رنگی که به آن دوخته شده بود، به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: باد با خود بوی عطر گل نزار را به همراه دارد و حالا این بوی خوش، نفس‌های پرزندگی را به قلب‌ها بازمی‌گرداند.

هوش مصنوعی: پوشش قدیمی بر روی زمین افتاد و جز باد، چیزی در دستان بیچاره باقی نماند.

هوش مصنوعی: تمام تلاش و زحمت بی‌فایده و بی‌نتیجه باقی مانده و تمام زحمت‌ها نابود شده است.

هوش مصنوعی: از آن دستمال بدشگون که پر از چین و چروک است، جز ناکامی و شکست چیزی در دستش نمانده است.

هوش مصنوعی: من آن شخصی هستم که روزگارش به سختی گذشته و آرزوهایش به خاطر تجارب قدیمی‌اش بر باد رفته است.

هوش مصنوعی: در پی یک شکارچی سرزنده و شجاع راهی بیابان شدم که به دورش حصاری از دیوارهای محکم و بلند کشیده شده بود.

هوش مصنوعی: شب‌های زیادی را در غم سپری کرده‌ام و تا صبح خوابم نبرده است.

هوش مصنوعی: اکنون به خاطر غفلت، از قدرت تدبیرم به سمت دامی که در کمین است، نزدیک شدم.

هوش مصنوعی: چشم‌انداز زندگی‌ام دگرگون شده است و به یک تحول، از محدودیت‌ها رهایی یافتم و به آرزوهایم دست یافتم.

هوش مصنوعی: وقتی کسی از این وضعیت ناله و شکایت کرد و از تقدیر و سرنوشت گله و شکایت نمود.

هوش مصنوعی: به مانند شیری خشمگین از جا بلند شد و ستونی را با دستانش از بالای درخت انگور در دست گرفت.

هوش مصنوعی: به خاطر دشمنی میزبان، راه را ناهموار کرد، تا گرد و غبار وجودش را بر انگیزد.

هوش مصنوعی: به سوی او پیش برو و از پشت سر کنیزان حرکت کن، در حالی که شعله‌های آتش از چوبی نیمه‌سوخته می‌ریزد.

هوش مصنوعی: زمانی که فرمانده و سردار تصمیم به جنگ و نبرد گرفت، جهان به رنگ سیاهی بر روی روشنایی‌ها در آمد.

هوش مصنوعی: به خودم گفتم ای کاش روزهای خوبم به من برمی‌گشت، زیرا حالا ستاره‌ام در زندگی تاریک شده است.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای که کینه‌توز است دوباره به سمت ما برگشته و حالا دیگر جایی برای جنگ و نزاع وجود ندارد.

هوش مصنوعی: یک لشکر برای نابودی من آماده می‌شود، اما اگر یک نفر در برابر صد نفر دیگر بجنگد، چه نتیجه‌ای خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: هرگاه بخواهم از این میدان شکست خارج شوم، باید بدانم که این تصمیم اولین بار از جانب من نبوده است.

هوش مصنوعی: خداوند محافظی برای سرزمین ایران و سپر و سلاح چنگیز است، تهمتن.

هوش مصنوعی: وقتی که او خصم خود را بدون هیچ دفاعی دید، مانند جبن‌زده‌ها در یک جا پناه گرفت.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ی رستم زال قدرت و توان جسمی ندارم.

هوش مصنوعی: وقتی که این حرف را مطرح کرد، از جای خود برخاست و به سرعت به سمت در رفت و با ترس و اضطراب به آن کوبید.

هوش مصنوعی: او از من دور و دشمنان نیز در پی من هستند، که ای بی‌رحم، تا کی باید به این وضعیت ادامه دهم؟

هوش مصنوعی: تو خوش می‌گذرانید و ما بیچاره‌ها در عذاب و رنج هستیم. تو در خوشی‌ات غرقی و ما در عذابی که با درد و رنج همراه است، به سر می‌بریم.

هوش مصنوعی: شب به خاطر شلوغی و سر و صدای رندان، دیگر خواب خوشی به چشم ما نمی‌آید.

هوش مصنوعی: گاه صدای دف و ساز و آواز به هم می‌پیوندد، گاهی صدای قلقل و نرم است، گاه هم صدای درا و گاهی صدای نعره و هیاهو بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم تا بامداد چشم روی هم بگذارم. می‌توانی بگویی از ما چه می‌خواهی، ای سبب غم و اندوه؟

هوش مصنوعی: او را بگیرید! از هر طرف صدا و هیاهویی در کوچه و خیابان به راه افتاده است.

هوش مصنوعی: او به اندازه‌ای با سرعت و هیجان می‌دوید که طوفان سرد هم از حرکت او جا می‌ماند.

هوش مصنوعی: با تلاش و کوشش برای پیدا کردن راه حل به دنبال شراب بودم، اما چه فائدة‌ای دارد، وقتی که فضا و شرایط به طور منفی پیش می‌رود و وضعیت خوب نیست.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که من از بدبختی‌هایم گله و شکایت کنم، یا اینکه از رنج‌هایم بگویم؟

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر سرنوشت بدی دچار مشکل و ناراحتی شده، نمی‌تواند از شادی و خوشی لذت ببرد و شادمانی او فقط به تمسخر تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: در کوچه آن جوان گم شده است و من نمی‌دانم چه بر سر او آمده است.

هوش مصنوعی: زمانی که از میزبانی سردار ناامید شد، به حسرت و افسوس افتاد.

هوش مصنوعی: یک اسب با زین و لگام به سرعت به سمت میانسرا حرکت کرد.

هوش مصنوعی: در اتاق روبرو را شکسته‌اند و محور دولاب را نیز شکسته‌اند.

هوش مصنوعی: تمامی برگ‌ها و وسایل شادی، پایه‌گذار لذت‌های روز و آهنگ‌های شب هستند.

هوش مصنوعی: همه چیز را از انبار و جاهای پنهان بیرون آوردند، حتی چراغ و تنگ و وسایل دیگر.

هوش مصنوعی: در وسط حیاط، به سرعت و چابکی کود را بر روی یکدیگر قرار دادند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از سازها و آلات موسیقی مانند دف، مزمار، چنگ و عود صحبت می‌کند و به نوعی اشاره به شادی و نشاط دارد. او همچنین از مینا و پیاله خم صحبت می‌کند که به معنی نوشیدنی و می‌نوشی است. به طور کلی، این شعر به جشن و سرور، لذت از موسیقی و شادی‌های زنده اشاره دارد.

هوش مصنوعی: همه بر سر هم دارند می‌افتند و به نوعی شکست می‌خورند، انگار که بر دل من خنجر زده‌اند.

هوش مصنوعی: در فضای خانه، باده‌ای شاداب و فراوان جاری شده است، انگار که نهر بی‌پایانی از نعمت و صفا گشوده شده باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که خاک تور به خون سیاووش آغشته شد، تمام مکان به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و مانند یک پارچه سیاه پوشیده شد.

هوش مصنوعی: صدای دف و نقاره به هم ریخته و بی‌نظم شده است، همچنین نی و طنبور هم به خاطر بی‌صدایی و کم‌شنیدگی دیگر خبری از نوا و آوازه ندارند.

هوش مصنوعی: نه از مینا خبری مانده و نه از جام، و نه به قدری می‌نوشند که کسی به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه زمین به شدت خالی و خالی‌تر شده است، اکنون گویی بوقلمون تا گردنش در زمین فرو رفته است.

هوش مصنوعی: من در دور دست ایستاده‌ام و به خاطر شگفتی، با چشمانی پر از عبرت به اطراف نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: ناگهان نگاه نافذ و تیرگی یک چشم در دلم تأثیری عمیق گذاشت.

هوش مصنوعی: فریاد زد که این جمعیت دو دسته شده‌اند و پیشوای می‌نوشان به جلو رفت.

هوش مصنوعی: برادر جان، چرا از حال و احوالم سوال می‌کنی در حالی که من با شتاب و اضطراب در حال دویدن و تلاش برای جلب توجه هستم؟

هوش مصنوعی: نسیم نامساعدی باعث شد تا آتش کم‌فروغی که در زیر دامن وجود دارد، دوباره شعله‌ور شود و برای دشمن به روز بدی تبدیل شود.

هوش مصنوعی: یکی به شدت بر سرم کوبید و دیگری از پشت به من ضربه زد.

هوش مصنوعی: زمانی که آن فرد را دیدم که به جای روشنایی و خوبی، سیاه‌چهره بود، برخلاف آنچه که از دیگران می‌شناختم، او را مردی واقعی یافتم.

هوش مصنوعی: من آن طرف‌تر از دلقش را کشیدم و محکم و چسبان به دور گردنش گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: روان او در حبس و دلتنگی رنگ باخته است، مانند دیک که هنگامی که از جا کنده می‌شود، به لرزش می‌افتد.

هوش مصنوعی: من مانند یک شاخه جوان، به زمین زدم و به اندازه توانم، به آن تذکر و آموزش دادم.

هوش مصنوعی: به قدری به بخش چربی او لگد زدم که حالا مانند پشت قزغن (نوعی جانور) شده است و به شکل خاصی در آمده.

هوش مصنوعی: ناگهان صدای خرخر پدر سگ را از پشت گلندام شنید.

هوش مصنوعی: در اینجا آمده است که در میان شور و هیاهو، صدای زوزه ای از سوی حریفان به گوش رسید و این صدا به یاران خبر داد که چه اتفاقی افتاده است.

هوش مصنوعی: عزیزان به طور جدی و با عزم راسخ به نبرد برخاستند و جانم را از دو سو تحت فشار قرار دادند.

هوش مصنوعی: بیا و نوشیدنی را مزه کن، چوب را تماشا کن و به مرگ من نگاه کن، خوب دقت کن.

هوش مصنوعی: من فریاد زدم که ای وای، ای کاش خداوندی وجود نداشته باشد که به سردار خبر داده شده است.

هوش مصنوعی: بر بخت بدبخت من رحمت آورد و از چنگال آن مردم رنجورم نجات یافت.

هوش مصنوعی: به خودم گفتم که بايد آرامش را حفظ کنم و درب را به آرامی بزنینم، مثل اینکه جانداری که از دام فرار کرده، در جستجوی آزادی است.

هوش مصنوعی: بدن من از ضربه‌های چوب خسته و پر از زخم شده است. سرم را ببین که چگونه به شدت آسیب دیده و شکسته است.

هوش مصنوعی: اگر لطف و رحمت نمی‌کرد سردار، در آن زمان‌های سخت و دشوار، نجاتی نمی‌یافتم.

هوش مصنوعی: به هر طریقی که بود، از درد و مشکلات آزاد شدم و خوشحالم که در هر شرایطی که هستم، به خوبی پیش می‌روم.

هوش مصنوعی: اکنون آن افراد زشت‌چهره که در فریب و نیرنگ هستند، به خاطر شیطان تزویر می‌کنند.

هوش مصنوعی: حواس مردم مشغول کار تو هستند و نمی‌دانم چه سرنوشتی برای روز تو رقم خواهند زد.

هوش مصنوعی: اگر سیاهان تو را از دور ببینند، مانند شیران گور که یکدیگر را می‌بینند، به تو توجه خواهند کرد.

هوش مصنوعی: با قدرت و شدت به تو آسیب می‌زنند، دیگر چه جای آن است که به این چیزها توجه کنی.

هوش مصنوعی: عزیزم، توانایی تحمل ضربه را نداری و قدرتی که بقیه دارند بر تو تأثیر نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: این اندام لاغر و نحیف چه نیازی به تنبیه و کتک زدن دارد؟

هوش مصنوعی: اگر عاقل هستی، از مستی دوری کن. چرا که خطرها دیر یا زود به سراغت می‌آید و بهتر است که هر چه سریع‌تر فرار کنی.

هوش مصنوعی: از شکست خود استفاده کن و آن را به فرصتی تبدیل کن، خودت را با بی‌احتیاطی در دردسر نینداز.

هوش مصنوعی: وقتی که این ماجرا را شنیدم، مانند حلقه‌ای در گوش شدم و به کلی از معشوق و شراب غافل شدم.

هوش مصنوعی: چهره‌ام از این داستان رنگ باخته و قلبم از تپش به صدا درآمده است.

هوش مصنوعی: وقتی ترس و نگرانی بر من غلبه کرد، احساس شادی و نشاطی در دلم بوجود آمد و توانستم خود را از آن حال بیرون بکشم.

هوش مصنوعی: من به خاطر مسائل پنهان زیادی زحمت کشیدم، اما در این میان نتوانستم خودم را شفاف و واضح نشان دهم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند از من بترسد؛ زیرا تنبیه می‌شود و این موضوع اصلاً شوخی نیست.

هوش مصنوعی: وقتی دل به وضعیت اولیه‌ام برمی‌گردد، باز هم مانند کبکی نگران و مضطرب می‌شوم که چشمش به عقابی افتاده است.

هوش مصنوعی: در آنجا گمان کردم که سیاهان وجود دارند و برای خودم دو پای دیگری هم نیاز دارم.

هوش مصنوعی: بعد از آن، کوچه‌های باریکی به وجود آمد که هرکس آن را دید، دیگر به سمتش نرفت و مایل بود از آن عقب‌نشینی کند.

هوش مصنوعی: به دو اسب تندرو و شجاع سوار شدم، مانند یوزی که در پی یک آهو در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: مثل پرنده‌ای که در دام افتاده باشد، با اضطراب و ترس فرار می‌کنم و مانند شکارچی که تیر خورده، در تلاش برای نجات خود هستم.

هوش مصنوعی: چشمی از پیش روم و چشمی دیگری در پی من بود، اما نمی‌دانستم در راه، گودالی وجود دارد که نمی‌توانم آن را ببینم.

هوش مصنوعی: تقدیر، مانند چاه عمیق و تاریکی، بسیار دشوار و ترسناک است.

هوش مصنوعی: از چاه آنقدر خاک بیرون آورده‌اند که نور آسمان از آن سو پدیدار شده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که شما بر لبه‌ی چاهی خطرناک و ویرانگر ایستاده‌اید، درست مانند دورانی که چرخ‌های آسیاب در حال گردش هستند و مداوم به چرخش ادامه می‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر روز بدی را ببینی، متوجه می‌شوی که پایم به سمت مشکل و فتنه‌ای که به وجود آمده، لغزیده است.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساس می‌کند که مانند دلوئی که پر از آب است، به درون عمق زندگی فرو رفته و چرخ زندگی‌اش مانند چرخ دنده‌ای به دور خود می‌چرخد. یعنی او در جریان و دایره‌ای از تجربیات و احساسات غرق شده و زندگی‌اش به روندی تکراری و دایمی می‌ماند.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم از وضعیت موجود فرار کنم و به هر حال در چنگال آنچه گرفتار شده‌ام مانند کبوترهایی هستم که در چاه گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی دیدی که وضع من در حال چرخش و تغییر است، تصور نکن که من فقط تحت تأثیر حوادث و شرایط هستم، بلکه من خودم در کنترل سرنوشت خودم هستم.

هوش مصنوعی: من از حیرت به حالت گیجی و شگفتی در آن چاه، برای کشیدن آب با دلو، چشمانم از اشک خونین پر شده است.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، تا زمانی که خودت با من چنین کنی، من هم نمی‌توانم از این چرخش‌های زندگی escape کنم.

هوش مصنوعی: اگر حتی نیمه‌ای از یوسف را جبرئیل بگیرد، مانند موسی نیست که رود نیل او را بلعیده باشد.

هوش مصنوعی: آه و فریاد که این دنیا مرا به بیرون از چاله‌اش کشاند و در چاه انداخت.

هوش مصنوعی: آه، چه غم‌انگیز است که این سرنوشت بد، مرا در هم شکستی و مرا در تنگنا قرار داد.

هوش مصنوعی: ناگهان مانند سنگی که از آسمان پرتاب می‌شود، در وسط چرخش زندگی احساس کردم که به دام افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ با آب پر شده بود و از همه جا نشانه‌هایی از ورود آب دیده می‌شد.

هوش مصنوعی: در آرامش و سکوت دریا غرق شدم، مثل یک قطره که در دریا ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: مانند مرغابی که برای فرار از غرق شدن بال می‌زند، من نیز از ترس غرق شدن، دست و پا می‌زنم.

هوش مصنوعی: به خاطر سنگینی خودم، لباس‌هایم هم سنگین‌تر شده و حالا وقتی آب معقول را می‌خورم، احساس می‌کنم که در حال غرق شدن هستم.

هوش مصنوعی: هرچند که صبر و طاقت من به انتها نزدیک شده، اما در نهایت هنوز از درون خودم نیرو و انگیزه‌ای برای ادامه دارم.

هوش مصنوعی: وقتی که همه چیز از کنترل خارج شد و به شدت تحت تأثیر قرار گرفتم، از طریق آن شکاف‌ها به سمت داخل یورش بردم.

هوش مصنوعی: به سمت آن سوراخ تاریک نگاهی انداختم و راهی را دیدم که همانند اندیشه‌ای عمیق و دقیق بود.

هوش مصنوعی: وقتی زلف‌های زیبا و پرپیچ و تاب معشوق در هم می‌ریزد، جز خمیدگی و پیچیدگی چیزی دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در تاریکی، قایق در آب سرد و لرزان حرکت می‌کند و ماهی مانند جیوه در آن شنا می‌کند.

هوش مصنوعی: همچون دالان‌های تنگ جهنم، مکانی تاریک و وحشتناک مانند قبر کافران است.

هوش مصنوعی: هر زمان که به او رسیدی، از پا تا سرش را دیدی، تا جایی که حتی به زانویش هم اشاره کردی.

هوش مصنوعی: من بارها صدا زدم و کسی نیامد، فقط صدای قرقره‌ی قورباغه در گوشم بود.

هوش مصنوعی: هرچند در محیط‌های نا‌شناخته ممکن است برخی افراد به خودبزرگ‌بینی بپردازند، اما در این مکان فضایی وجود دارد که باید به واقعیت‌ها اعتراف کرد.

هوش مصنوعی: غم و اندوه در دل من بیشتر شده است و رنگ شادی از چهره‌ام رفته است؛ از من هیچ امیدی باقی نمانده و جرأت و توانایی‌ام رخت بربسته است.

هوش مصنوعی: سرم به اندازه‌ای گیج و مشغول شده که مثل یک چرخ در حال چرخش هستم و به درون خودم فرو رفته‌ام، مانند یک گرداب که انسان را جذب خود می‌کند.

هوش مصنوعی: من به قدری اشک ریختم که انگار آب غم از سرم گذشت.

هوش مصنوعی: از رطوبت زندگی‌ام آکنده شدم و دل و دست خود را از زندگانی‌ام پاک کردم.

هوش مصنوعی: در تلاش و کوشش برای پیشرفت و رشد، به خودم توجه کردم و از اندیشه‌ام برای شروع کارها بهره بردم.

هوش مصنوعی: ای رند بدعاقبت، مانند مستانی که از خوشبختی بی‌خبرند، تنها به نوشیدن شراب مشغولی.

هوش مصنوعی: تو پیر شدي، اما عادت‌هايت را ترک نکردي و جز راه ميخانه، جاي ديگري نرفتي.

هوش مصنوعی: از ابتدای خلقت تا به امروز، هیچ‌کس مانند مهدی(عج) را در سمنان یا کاشان ندیده است.

هوش مصنوعی: تو با عقل و درایت هیچ کاری نکردی و الان به وضع ناهنجار و ذلت‌آور رسیده‌ای، حالا چه کار می‌خواهی بکنی؟

هوش مصنوعی: به آخرین لحظات انسان‌های هوشیار توجه کن، چون در غیر این صورت، مانند کسانی که فقط به لذت‌های زودگذر فکر می‌کنند، به جایی نمی‌رسی.

هوش مصنوعی: برای اینکه در زندگی خود دچار رسوایی نشوی، باید به یادگیری، پارسایی، علم و تقوی بپردازی و خود را از جهل و نادانی دور کنی.

هوش مصنوعی: به خاطر اقداماتی که خودت انجام دادی، به وضعیتی گرفتار شده‌ای که هیچ راه فراری از آن وجود ندارد.