هوش مصنوعی: پا روی لبه این فیروزه نگذار، ای آفتاب، آفتاب را از پشت این پرده به درآور.

هوش مصنوعی: از آفتاب روز قیامت شرم کن، ای آفتاب، سر خود را از آفتاب بلند کن.

هوش مصنوعی: برای اینکه وضعیت خوب و خوشبختی داور در زمین شام حفظ شود، باید خسرو گردون از خطر و نابودی در امان بماند.

هوش مصنوعی: کاروان خود را در سمت مشرق آفتاب برپا کن تا نور آفتاب را به درستی بازتاب کند.

هوش مصنوعی: در پی کشتارهای ماه، ستاره‌ی خورشید نجف با صفی از ظلم و ستم احاطه شده است.

هوش مصنوعی: امروز از غلاف بیرون بیاور خنجر خورشید، خورشید خود را از پشت ابرها به نمایش بگذار.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف حال و هوای سرمستان می‌پردازد که از شراب عشق و عطش سیراب می‌شوند. جامی که آنها در دست دارند، نماد شوق و آرزوست و حالتی پر از جادو و زیبایی را به تصویر می‌کشد. این احساسات عمیق و پرشور می‌تواند به نوعی رنج و شوق درونی اشاره داشته باشد، که با تمام وجود شخص را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: احتیاط کن و به چیزهای فریبنده توجه نکن. نور خورشید را از نو به نمایش بگذار و زیبایی‌های آن را به نمایش بگذار.

هوش مصنوعی: بهتر است از این دریا (لجه) قایق طلایی خود را نکشی، چون ممکن است به خطر بیفتد و غرق شود.

هوش مصنوعی: راهنمای زندگی معنوی در دریای دین غوطه‌ور است، و خورشید حقیقت را بازتاب می‌دهد. ای خورشید، دوباره درخشان خود را نمایان کن.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی لباس آل پیامبر را بپوشی، مانند رنگ آبی نیل در شب، از روی بام خود را به خطر نینداز.

هوش مصنوعی: تا پایان دنیا، پرده از چهره‌ی درخشان آفتاب برمی‌داریم و نور حقیقت را نمایان می‌کنیم.

هوش مصنوعی: من تو را در آغوش می‌گیرم و دل‌سوزی نمی‌کنم برای شاه عرب، چه عجیب است که جان تشنه‌ای در گرداب غم است.

هوش مصنوعی: به او رحم کن که در زندگی اش نامرادی های زیادی را تجربه کرده است. ای خورشید، سرانجام نور خود را بر او بتابان و بر مشکلاتش روشنایی بده.