هوش مصنوعی: چقدر زیباست که برای عشق تو، گریه و اشک من به قدری زیاد شده که دامن و گریبان‌ها از آن پر آب شده‌اند، مثل دجله که به خاطر عشق تو به این حال درآمده است.

هوش مصنوعی: ای خواب‌آلود! به پا خیز و از خواب بیدار شو، چرا که می‌خواهی ببینی در هر سمت و سو، جریان‌هایی از دجله را که مانند سیلاب از چشمان انسان‌ها می‌ریزد.

هوش مصنوعی: تو خود در جستجوی یک جرعه آب هستی، اما بارها از درد و رنج زندگی عبور کرده‌ای و در دل طوفان‌های خونین، اشک‌های خود را ریخته‌ای.

هوش مصنوعی: نمی‌ارزد که وجود پاکی مانند تو در زیر خاک دفن شود. سر بلند کن و از آن خاک تیره بیرون بیا. مسیر تو برای جان‌ها روشن و سرشار از زندگی است.

هوش مصنوعی: از توضیحات تیر محبت تو، اشک‌هایم با هر پلک به چشمانم تأثیر می‌گذارد، گویی که به خاطر زهر پیکان‌هاست.

هوش مصنوعی: اگر کسی در آن روز برای تو جان نداد، حالا من آماده‌ام تا سرم را در راه تو فدا کنم و این فقط به خاطر این نیست که جان‌ها در دست ما هستند، بلکه قربانیان واقعی هستند که می‌خواهند جانشان را برای تو بدهند.

هوش مصنوعی: تو گوی را در میدان چوگان رها کردی و به یاد جانبازی، سرها به خاطر سیلی‌ها و ضربه‌ها همچون گوی در میدان‌ها می‌غلتند.

هوش مصنوعی: منظور از این بیت این است که از زیبایی و جلوه‌ای که وجود دارد، سمند زیبای تو با سرخی اشک‌ها و غم‌ها به اطراف می‌تازد و می‌درخشد. به‌عبارتی، زیبایی و شگفتی تو موجب ایجاد حالتی غم‌انگیز و در عین حال جذاب در اطراف شده است.

هوش مصنوعی: متأسفانه، هر چه تلاش کردم تا نکات و مهارت‌های جنگ و نبرد را از جوانمردان دیار تو بیاموزم، اما در میدان‌ها و عرصه‌های نبرد از آن‌ها جا ماندم.

هوش مصنوعی: من به خاطر حسادت به آن کسانی که در خمخانه عهد تو از نوشیدنی‌های سرخ بر پیمانه‌ها می‌زنند و پیمان‌هایشان را نشکسته‌اند، دچار درد و رنج می‌شوم.

هوش مصنوعی: تو از کجا آمده‌ای و با چه کسانی هم‌نشین هستی، اگر بخواهی با ما (انسان‌ها) رقابت کنی باید بدانی که ما با سگ‌ها تفاوت داریم. من سگ آن‌ها هستم.