هوش مصنوعی: هر چند که عروسم از یادم رفته و به دلیلی شاد نمی‌شوم، اما به خاطر آن در، عروسی که به آنجا رفته مرا به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگرچه زیبایی من دلایل برملا شدن را پنهان می‌خواهد، اما زمانی که در معرض دید مردم قرار گرفتم، با افتخار از زیبایی‌ام سخن می‌گویم و از این که چنین می‌کنم خوشحالم.

هوش مصنوعی: من عاشق هستم و از تمام قید و بندهای دنیای مادی آزاد هستم.

هوش مصنوعی: مدت‌ها دربارهٔ نزدیک‌ترین نقطه به خداوند فکر می‌کردم، پس از آن به بارگاه پاک پیامبر که مانند طاق و رواق است، رسیدم.

هوش مصنوعی: من از سرمایه‌داران حجاز هستم، نه از اسیران عراق. پرنده باغ بهشت منم، چه بگویم از جدایی و دوری.

هوش مصنوعی: وقتی در این موقعیت و دنیای پر از حوادث قرار گرفتم، متوجه شدم که چه مسائلی پیش آمده است.

هوش مصنوعی: آدمی در آرامش و بی‌خبری از شادی‌ها و غم‌ها، دور از غیب و واقعیت‌های زندگی، آزاد از درد و رنج و دردسرهای روزمره به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: دور از این شادی‌ها، این عروسی‌ها و سرودها، من در گذشته فردی بزرگ و با مقام بوده‌ام و جایی که در آن زندگی می‌کردم، بهشت برین بوده است.

هوش مصنوعی: انسانی را به این مکان ویران و ناپایدار آورده‌اند.

هوش مصنوعی: ای تو که چهره و لب‌های زیبایت مانند باغی پر از شادی و خوشحالی است، و دم و دهانت مانند عروسی و جشن و سروری در کنار حوضی زیباست.

هوش مصنوعی: نعمت‌ها و لذت‌های بهشتی در کنار هم گرد آمده‌اند، جایی که نغمه‌های خوش و زیبایی گل‌ها، در کنار سایه درختان طوبی و دلجویی حورهای بهشتی، فضایی دل‌انگیز و آرام‌بخش را ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر یاد تو، تمام خاطراتم از ذهنم محو شد.

هوش مصنوعی: خویشاوندان در حال مرگ، پدر خود را فدای یار می‌کنند، و عمه با تمام وجود خود برای عشقش در دل خواهر آتش به پا می‌کند.

هوش مصنوعی: صبحی که باید خوشحالی و شادی باشد، برای من همچون صبحی غم‌انگیز و ماتم‌زده است. در حالی که ستاره بخت من در جشنی شاد می‌رقصد، هیچ کسی، حتی منجم‌ها، نمی‌توانند من را بشناسند و آینده‌ام را پیش‌بینی کنند.

هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ، من از کدام سرنوشت و از کدام مادر به دنیا آمده‌ام که در این دنیا به این حال و روز دچار شده‌ام؟

هوش مصنوعی: قاسم، خانه عقل من به خاطر تو خراب شده است. من آرامش خاطری داشتم که به دلیل داستان عشق از دست رفته است.

هوش مصنوعی: من برای آنکه به عشق دیوانه شوم، مجموعه‌ای از خطوط تو را خلق کردم، تا جایی که به حلقه‌ای در گوش میخانه عشق تبدیل شوم.

هوش مصنوعی: هر لحظه غم جدیدی به من می‌رسد که باید به خودم تبریک بگویم.

هوش مصنوعی: من به قامت تو توجهی نمی‌کنم، حتی اگر همه زیبایی‌ها در تو جمع شده باشد، زیرا من زیبایی و حسن را در وجود خود احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: در درخت سبز و زیبای سدره و طوبی، که نشانه‌های بهشت هستند، فقط عشق و زیبایی‌های دوست در دل من نقش بسته و هیچ چیز دیگری در آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه چیزی بگویم زیرا استاد چیز دیگری به من نیاموخته است.

هوش مصنوعی: من به آرامش و اطمینان در زندگی خود امیدوار بودم، اما آن زلف معشوق که در هم ریخته است، باعث پریشانی و نگرانی من شده است.

هوش مصنوعی: آب رخ من آتش را می‌برد و این حقیقتی تلخ است. همچنین، مردمک چشم من باید خون دلم را بنوشد و این نیرنگی نادرست نیست.

هوش مصنوعی: چرا به خاطر یکی از عزیزان مردم، دل خود را به درد و رنج دادم؟

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف چشم و نگاه معشوق می‌پردازد، که با زیبایی و جذابیت خود مانند نیل، عطری خوش و دلچسب در فضا ایجاد می‌کند. این چشم، طغیانی از عشق و حسادت را در برابر دیگران برمی‌انگیزد، به طوری که دیگران را به رشک می‌اندازد. در واقع، این تصویر زیبا از چشم و نگاه معشوق بیانگر ترکیبی از زیبایی، عشق و احساسات قوی است که در دل مردم ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: یک سیل بزرگ از زجیحون به سمت فرات در حال حرکت است، اشک‌ها را پاک کن تا چهره حافظ روشن شود و زلفش از اشک‌ها تر نگردد.

هوش مصنوعی: اگر این جریان ادامه پیدا کند، پایه و اساس من را به هم خواهد زد.