هوش مصنوعی: ای آنانی که به شدت تشنه‌اید، من سردار حسینم.

هوش مصنوعی: او سرور و رهبری بر شهیدان است، حسینم، سردار حسینم.

هوش مصنوعی: ای شخص، تو به خاطر همه خوش‌شانسی‌ات، در کنار پادشاه پناه داری.

هوش مصنوعی: من به شدت افسوس و غمگین هستم که به عنوان فرمانده حسین در سپاه، بر دردها و اندوه‌های او آگاه هستم.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که غم و اندوه تو بر سر روزها و زمان‌ها بپاشد و بر زندگی‌ام سایه بیفکند.

هوش مصنوعی: من با جست‌وجو در این گروه خشن و بی‌رحم، به سرداری حسین می‌رسم.

هوش مصنوعی: زمانی که صدای غم و سوگ تو در جهان طنین انداز شد، همه جا را غم و اندوه فرا گرفت.

هوش مصنوعی: من از دنیای روحانی و معنوی تا دنیای شادابی و لذت، به حسین وابسته‌ام. حسین سردار و پیشوای من است.

هوش مصنوعی: فقط بدن زخمی تو باقی مانده است، ای گلستان بی آب، از شدت درد جگر تاب نمی‌آورم.

هوش مصنوعی: غیر از پیکر آسیب‌دیده تو، ای گلستانی که بی‌آب هستی، از تیرهایی که به دل زدم تاب و تحملی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: خودم را مانند گلی می‌دانم که خارهایش نشان‌دهنده‌ی وجودم هستند. من سردار حسینم.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و شکوه معشوقه‌ای می‌پردازد که مثل درختی سرسبز و باصلابت است. شاعر به مقایسه معشوقه با نخل می‌پردازد و از او به عنوان موجودی باشکوه و زیبا یاد می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر سرو با تیر و نیزه‌ای به جنگ بیاید، باز هم من سردار حسینم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که غنچه به آرامی آبیاری شود، سمن (گلی خوشبو) از آب زلال شکوفا می‌شود.

هوش مصنوعی: کیهان و عالم به زیبایی و رنگین‌کمانی چون گل‌های مختلفی که دارد، به من اشاره دارد و من به عنوان سردار حسینم در این میان قرار دارم.

هوش مصنوعی: به پای اسب تو، جان و سر را فدای تو کردم و این ایثار را پیش از همه یاران دیگر انجام دادم.

هوش مصنوعی: اگر اجازه نبرد می‌داشتی، من هم در زمره رزمندگان حسین هستم.

هوش مصنوعی: من اجازه ندادم که دشمنان به میدان بیایند و در نبردی که پیش رو است، دست به عمل بزنند.

هوش مصنوعی: من از خانواده‌ای برجسته و مهم هستم و به عنوان سردار حسین شناخته می‌شوم. من با قدرت و شجاعت در میدان نبرد حاضر می‌شوم.

هوش مصنوعی: چه کسی را می‌بینی که به حرم آمده و چهره‌اش از خون جنگ رنگین است؟

هوش مصنوعی: تو همچون گلی سرخ و زیبا هستی و من در این دنیا همچون سوگوار حسین به تو می نگرم.

هوش مصنوعی: من خود را به دست مشکلات و دشمنان سپردم، حتی اگر این مشکلات شامل خانواده و نزدیکان هم بشود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که عزت و مقامم حفظ نشده، خودم را از حسین کم ارزش‌تر نمی‌دانم، من سردار حسینم.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو تمام آرزوهایم را فدای تو می‌کنم و هرگز اجازه نمی‌دهم دستانم از تو کوتاه شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جان دارم، در راه حسین و برای او جانفشانی می‌کنم. من سردار حسین هستم و همیشه به او وفادارم.

هوش مصنوعی: تو مُرده‌ای و من زنده‌ام، درست است که تا قیامت باید بهایی بابت این وضعیت بپردازم.

هوش مصنوعی: اگر به دیوار بنشینم، همچنان یاد حسین در ذهنم خواهد بود، زیرا او برای من همچون یک سردار و پیشوای بزرگ است.

هوش مصنوعی: تنها من نیستم که این احساسات خوب و بدی را تجربه می‌کنم؛ بلکه دیگران هم در یک رابطه از هم جدا شده‌اند.

هوش مصنوعی: در غم تو، من مانند زنجیری به گردن دارم و انگشتری به دست، ای حسین، که سردار و پیشوای منی.

هوش مصنوعی: اشک‌هایی که از چشمان ما ریخته می‌شود و این آه‌هایی که از دل برمی‌آید، نشان می‌دهد که آسمان چه بلایاتی بر سر ما آورده است.

هوش مصنوعی: اندوه تو برای من آشکار و محسوس است، ای حسین، تو فرمانده و سرور منی.

هوش مصنوعی: در آن جنگ بزرگ که زال با دست‌های شهروزه به پیروزی می‌رسد و اوضاع به سامان می‌آید.

هوش مصنوعی: به هیجان و قدرت تصمیم‌گیری‌های آینده توجه داشته باش و از غیرت و استعداد سردار حسین غافل نشو.