هوش مصنوعی: ای شمر، از خدا شرم کن و خنجر را نکش. به یاد روز جزا باش و باز هم خنجر را نکش.

هوش مصنوعی: نخل بلندش به پایین افتاده و سمندش به زمین خورده است. بدن او در خاک غوطه‌ور است و دریاچه‌ای از خون در اطرافش ایجاد شده. خنجر را نکش، خنجر را نکش.

هوش مصنوعی: در پایان چه نتیجه‌ای برای روسیه از کشتن این بی‌گناه حاصل می‌شود؟ سرش را بر زمین بگذار و خنجر را نکش، خنجر را نکش.

هوش مصنوعی: به چشم‌های نمناک او نگاه کن، به صورت پُر خاک او بنگرد، به اندام خوش‌تراشش دقت کن، اما خنجر را از آغوش بازدار.

هوش مصنوعی: زخم‌های او از زخم‌های گذشته بیشتر است و به خاطر چرخش ستاره‌ها، کارش به بدی افتاده است. اما تو خنجر را نکش!

هوش مصنوعی: تمام دمنوش و صحنه‌ی رو به رو تحت تاثیر اشک من و خون اوست. به گونه‌ای که بحر نجف را مانند یمن پر از لطافت و زیبایی می‌سازد. از کسی خواسته می‌شود که خنجر را نکشد، به این معنا که به جنگ و درگیری نپردازد.

هوش مصنوعی: چهره‌اش از حرکت و جنبش در میدان زندگی ملتهب و آشفته است. او با بدن رنجور و زخمی، به دنبال نیامدی و حمله از جانب من نیست.

هوش مصنوعی: اگر خواسته‌ات پول و ثروت است، یا اگر هدف تو جان و امنیت من است، پس چرا مرا با خنجر می‌زنی و خونم را به هدر می‌دهی؟ خنجر خود را برنیار.

هوش مصنوعی: جهان بر اثر کینه‌اش به چرخش افتاده و روزگار، آن را به خاک انداخته است. این روزگار کار خود را انجام داده، پس خنجر را نکش.

هوش مصنوعی: لب‌های خشک و مژه‌های پرنمش به شدت تشنه‌اند و بر لب او می‌نگرند. از زندگی، در آخرین لحظه‌اش، خنجر را از او دور نکن.