هوش مصنوعی: پادشاهی که در گذشته برتخت سلطنت نشسته بود، تافتن و چرخش زندگی مانند گوی بازی چوگان بر او چرخیده و او را به میدان جنگ کشانده است.

هوش مصنوعی: سکندر، با قدرت و عظمتش، آبی برگرفته از زمین خضر را در مسیر خود به تاریکی عطش تبدیل کرد، به گونه‌ای که آب حیاتش به رنگ تیره درآمد.

هوش مصنوعی: خلیلی که جانش را فدای معشوق کند، شایسته است. مانند اسماعیل که صد قربانی شد، وقتی تیغ هلال عید قربان به مرکبش تابید.

هوش مصنوعی: لبی مانند لعل که در زیبایی مشابه لب پیامبر است و به دنبال آن، از الماس پیکان، گردن‌بند لؤلؤیی با مرجان ساخته شده است.

هوش مصنوعی: سوارکاری که دوش او نشانه‌ی عروج و صعود بود، سپهر او را از دشت شهادت بلند کرد تا در میدان نبرد جولان دهد.

هوش مصنوعی: در تنهایی و بی‌کسی، به خاک آرمیده است و از مقام والایش، جبرئیل امین مانند گهواره‌ای او را تکان می‌دهد.

هوش مصنوعی: به مقام رهبری و فرمانروایی که از آغاز، آسمانها آن را مقدر کرده‌اند، کشتی در دریای خون به طوفان سپرده شده است.

هوش مصنوعی: شخصی عزیز و دوست‌داشتنی که به خاطر محبت و لطفی که از دستان حضرت زهرا دریافت کرده، با حرکتی نرم و آرام، گویی زنجیری که او را محدود کرده، از گردن خود برمی‌دارد و به نوعی از درد و رنجی که بر او رفته، آزاد می‌شود.

هوش مصنوعی: وجودی که آفرینش برای او خلق شده، لباس هستی را به دوش دارد و مصیبت‌های دنیا را به دوش می‌کشد. او مانند شخصی است که پیراهنش را به زمین می‌افکند و در برابر سختی‌های زندگی عریان و بی‌پناه می‌شود.

هوش مصنوعی: شخصی که به دلیل کمبود آب، انگشتری از طلا را می‌مکد، در حالی که در ذهنش شاه‌ملک سلیمان را تصور می‌کند که به خاطر بی‌نیازی‌اش، توجهی به مشکلات دیگر ندارد.

هوش مصنوعی: نیازی به پرسش درباره‌ی آن شخص بی‌زبان نیست، چون اشک‌هایش خود به‌خود داستان او را به وضوح روایت می‌کنند.