هوش مصنوعی: بیش از این نباید به خاطر دوری تو غمگین باشم، ای مسافر که اینقدر دیر برگشته‌ای.

هوش مصنوعی: زمان آن رسیده که تو بازگردی و مقدّر من را بامقام خود برسانی. بخت من دوباره می‌درخشد هنگامی که فردی چون تو وارد زندگی‌ام شود.

هوش مصنوعی: دیدن چهره ی زیبا و محبوب تو، در زندگی روزگار را به روی من می‌گشاید.

هوش مصنوعی: تو به من نگفته‌ای که با غم جدایی دشمنی کنی، پس چرا خودت را به زمین می‌کشی و فراری می‌شوی؟

هوش مصنوعی: این سفر، جز اینکه باعث نابودی من شود، نتیجه‌ای ندارد و حتی اگر مجاز باشی که خون تمام انسان‌ها را بریزی، باز هم به جایی نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر تو از همه چیز روی برگردانده، سزاوار این نیست که به او اهمیت دهی.

هوش مصنوعی: ای پدر، امروز را به فردا نیفکن، من دست از کار علی اکبر و عباس شستم. تو نیز در این زمینه روراست باش.

هوش مصنوعی: وجود تو برایم آنقدر ارزشمند است که به هیچ چیز دیگری نیاز ندارم، حتی اگر هیچ چیز در دنیا یا آخرت نداشته باشم.

هوش مصنوعی: وقتی تو را دارم، انگار همه چیز را دارم و دیگر هیچ چیز برایم مهم نیست.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که چقدر باید با مشکلات و ناکامی‌ها زندگی کرد و همواره در تلاش بود که احساسات تلخ و ناامیدی را با بیان‌های شیرین و مثبت تحت‌الشعاع قرار داد. شاعر از قلم خود می‌خواهد که به جای سرودن درباره دشواری‌ها، به بیان زیبایی‌ها و تجربیات خوش بپردازد.

هوش مصنوعی: من وقتی که تو صحبت می‌کنی، فقط به آرامش نمی‌آیم؛ بلکه مانند نیشکر هستم که با تمام شیرینی‌اش، اگر دهانم را باز کنم، طعمی تلخ خواهد داشت.

هوش مصنوعی: وقتی که سخن شیرین تو شنیده می‌شود، انسان انگار که به یاد نی می‌افتد و باید برای بیان احساساتش انگشتش را به اشاره درآورد.

هوش مصنوعی: من فقط دل تو را نمی‌سوزانم، بلکه درد تو را برای همه انسان‌ها و حتی بهشت به‌دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: از تو ای باب نبرم، نه به یقین می‌توانم اعتماد کنم و نه به شک. برای رسیدن به حقیقت و فهم درست، باید صبر زیادی داشته باشم، همان‌طور که پدر پیر آسمان (فلک) نیز صبر می‌کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دیگر مادر زمین، فرزندی چون تو به دنیا نیاورد.

هوش مصنوعی: ای عمه! تا چه زمانی سکینه بر روی تو و در آغوش تو خوابیده است؟ گاهی با جان و گاهی با دل، او مدت‌ها در یاد تو فراموش شده است.

هوش مصنوعی: اگر صدای ناله‌ام به گوش تو نرسد، چه اشکالی دارد؟ چون قهر من از جدایی با تو ناشی می‌شود، حتی اگر تو در آغوش من آرام بخوابی.

هوش مصنوعی: زهر من به خاطر عطر و بوی خوشی است که از وجود تو به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر تو به من آب بدهی، حتی اگر آتش هم شوم، خاک نمی‌شوم و تو را فراموش نمی‌کنم، هرچند نام من زیاد باشد.

هوش مصنوعی: من به خاطر محبت تو هرگز سر نمی‌زنم و از تو فاصله نمی‌گیرم. قلبم را به سختی نگه داشتم، اما بعد از آن آن را به تو سپردم.

هوش مصنوعی: هر کسی که نتواند در برابر دوستش تحمل کند، نمی‌تواند به عهد و پیمان خود وفادار بماند.