هوش مصنوعی: تا زمانی که محبوبی که شیرینی لبخندش را دارد از بند و اسارت نرود، caravan یا قافله‌ای از قند و شیرینی به ری نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: تلخی فراق باعث می‌شود که کام من شیرین نشود، تا زمانی که لبخند او را با بوسه‌ای از آن لب‌های شیرین مشاهده نکنم.

هوش مصنوعی: گفتی که به خاطر شیرینی کلامش، چشم‌هایم از خواب وحشتناک بیدار شده و حافظه‌ام را خاموش کرده است؛ چرا که این نصیحت‌ها به گوش من نمی‌رسند.

هوش مصنوعی: اگر آسمان دوباره جوانی را تجربه کند، از زمین هرگز فرزندی چون تو متولد نخواهد شد.

هوش مصنوعی: هر کسی که خوشحالی و غم را بشناسد، به جز غم عشق تو، هرگز به خوشحالی نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: آب از دامن کوه البرز نمی‌ریزد و دل‌تنگی‌ات نیز از قله الوند به سراغت نمی‌آید. به اصطلاح دیگر، مشکلات و نگرانی‌ها از منابعی که انتظارش را داریم، به سراغ ما نمی‌آید.

هوش مصنوعی: سرو وضع تو مانند میوه‌های خوشمزه و دلپذیری است که از ساری و دماوند به سختی پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: در میان همه زیبایی‌ها و گل‌های خوشبو، هیچ‌کدام به زیبایی و شکوه تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: تو ای معشوق زیبا و دلربا از ایران، چه اهمیتی دارد که از خلخال یا خوقند بیایی؟

هوش مصنوعی: نقاشی که این تصویر زیبا را کشیده، جز خالق هستی نمی‌تواند باشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که طعم خوش پسته‌ی تو را قند می‌چشد، در هیچ دهانی نام سمرقند به خوبی یاد نمی‌شود.

هوش مصنوعی: بیم آن دارم که به خاطر جذابیت تو، دلم بی‌تاب شود و از آن طرف، نتوانم خودم را کنترل کنم و به دیوانگی بیفتم.

هوش مصنوعی: تو از هر نظر زیبا و هنرمند هستی، اما هیچ‌کس به اندازه تو در هنر بی‌نظیر نیست. هیچ هنرمندی نمی‌تواند به این شیوه که تو چهره‌ای زیبا و خاص داری، هنری بیافریند.

هوش مصنوعی: اگر در دل خاک تو، فقط بوسه ای از یار به عنوان پاداش باشد، پس هیچ چیز دیگری به ارزش این غزل نخواهد رسید.