هوش مصنوعی: اگرچه می‌دانم که عشق تو به پایان نمی‌رسد، اما من ادامه می‌دهم چون دیگر دلم راهی جز این نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: دل من از صبح و شب جدایی به شدت ناامید شده، طوری که حتی به طور بی‌خبر و غافل، نامی از سحر به زبانم نمی‌آید.

هوش مصنوعی: من روزی از لب‌های شیرین تو سخنی شنیدم که طعم آن همچنان در دهانم باقی مانده و حاکی از شیرینی آن لحظه است.

هوش مصنوعی: در زمان‌های قدیم، دجله (رودی مشهور) در روزگار سرشکسته بودن ورق (ورق به معنای دفتر یا کتاب) پاکسازی می‌شد. دریا نیز مانند امواج خود به نام شمر (شخصیتی خاص) می‌غلتید، اما این نام از دل آن دریا بیرون نمی‌رود.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، ای ناله، باید خودت را به او برسانی، حتی اگر هرگز به تو امیدی برای تأثیر نرود.

هوش مصنوعی: چشمانم پر از اشک است چون هر بار که به چهره‌ی زیبا و درخشان او نگاه می‌کنم، نمی‌توانم از آن چشم‌هایی که لحظه‌ای هم از نظر دور نمی‌شوند، چشم بپوشم.

هوش مصنوعی: چشمان زیبا و دلربایت به هیچ وجه نمی‌تواند باعث فتنه و آشوفتگی شود، زیرا مستی و سرخوشی از خانه شراب به بیرون نمی‌آید.

هوش مصنوعی: زلیخا با جادو و فریب خود، کاری کرده است که عشق و زیبایی یوسف در دل او جاودانه بماند و هیچ‌گاه یاد پدرش را فراموش نکند.

هوش مصنوعی: من از دوستانم کمک می‌طلبم، ولی یعقوب می‌گوید که این فقط یک تصور است و این نگرانی در مورد پسرش بی‌اساس است.

هوش مصنوعی: اگر زاهد بر اساس نادانی‌های خویش به جایی برود، به مانند مسیحی که از مقام بالای خود پایین آمده و به جایی که مناسب او نیست می‌رود، نباید از مکان خود دور شود.