هوش مصنوعی: زمان زیادی از عمر من باقی نمانده و تنها چند لحظه از آن را دارم. اگر کمی زحمت بکشی و به من نزدیک شوی، خوشحال می‌شوم.

هوش مصنوعی: موهایت را باز کن و از آن گره رهایی بیفکن؛ تا پرندگان حرم آسوده شوند و از زحمتی که دارند رها گردند.

هوش مصنوعی: از چشمانم به سوی گل‌ها نگاه کرده‌ام و در دل امیدوارم که تو، ای ابر رحمت، به من لطف کنی و نگاهی به من بیندازی.

هوش مصنوعی: نگران نباش و خوشحالی را به من هدیه کن، تا بتوانم دل خود را با چند اندوه آرام کنم.

هوش مصنوعی: از اینجا به بعد دیگر نمی‌توانم تحمل کنم. خدای من، من شایستگی دریافت لطف و رحمت تو را ندارم.

هوش مصنوعی: زیبایی او تنها به خال و خط و موی بافتنی و زلف او مربوط نمی‌شود، بلکه دلربایی‌اش به قدری عمیق است که می‌تواند باعث دزدیده شدن دل‌ها شود.