هوش مصنوعی: فکر و خیال مژگان سیاه دوباره به سراغم آمده است و دل من همچون میدانی است که نیروی دیگری در آن جولان می‌دهد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که برای دل‌هایی که در عشق گرفتار شده‌اند، وجود زلف‌های زیبارویان به تنهایی کافی نیست. آزادی و راحتی آنها در دنیای عشق ممکن نیست و در واقع، آنها به یک پناهگاه دیگر نیاز دارند تا از درد و رنج خود رهایی یابند.

هوش مصنوعی: من به میزان محبت و عشق خودم ارزش می‌سنجم و می‌دانم که اگرچه ممکن است چیزهای زیادی داشته باشم، اما در نهایت همه آن‌ها در مقایسه با غنای واقعی انسانیت هیچ ارزشی ندارند.

هوش مصنوعی: من از نادانی و بی‌خبر بودن خود خجالت نمی‌کشم؛ زیرا اگر در دنیای عشق دقیق‌تر نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که این هم نوعی کلاه‌برداری متفاوت است.

هوش مصنوعی: زندگی به آرامی در حال تغییر است و من با امید به وفای تو خوشحال هستم، زیرا حالا آسمان و شرایط سختی که داشتم، به‌دلیل تو دگرگون شده است.

هوش مصنوعی: نخوردن شراب به خودی خود گناهی نیست، اما اگر دل ما ناراحت شود، این نیز گناه دیگری است. پس چه باید کرد؟

هوش مصنوعی: زخم عمیق و دردناک من نشان می‌دهد که آنچه از درمان و مرهم می‌خواهم، در واقع به خاطر تیر نگاه دیگری است که به من زده شده است.

هوش مصنوعی: ای ماه زیبا، از چشمان من دور شو، زیرا بدون روی تو، شب من تاریک و بی‌نور است و روز من هم دیگر سیاه و تیره خواهد بود.

هوش مصنوعی: من چگونه بگویم که دل من به خاطر محبت، اشک‌های سرخ می‌ریزد و چهره‌ام زرد شده است که نشان‌دهنده‌ی حال متفاوتی است.