هوش مصنوعی: این بار عشق مانند گذشته ظاهر نشد و فقط گذرا نبود. این بار عشق چون برقی شدت و قدرتی خاص داشت و آتش وجودم را شعله‌ور کرد و پس از آن، به راحتی رفت.

هوش مصنوعی: برق ناگهانی‌ای که از دل ناراحت و آسیب‌دیده‌ام بیرون می‌زند، به درختان در وادی ایمن آسیب می‌زند و سپس ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: من به سوی او رفتم تا از او درخواست خود را مطرح کنم و رکابش را بوسه بزنم. اما او به سرعت جلو رفت و با فریاد بر اسبش شتابان دور شد.

هوش مصنوعی: در پایان عمر، دل من راهی را پیدا کرد که در اولین قدم به درگاه معبد و مکان‌های مقدس و بندگان خدا و عارفان وارد شد و به آنجا رفت.

هوش مصنوعی: من تمام عمرم را فدای عشق می‌کنم، حتی اگر فقط دو یا سه روز فرهاد به یاد معشوقش با تیشه بر سنگ بزند و سپس برود.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت خاصی اشاره دارد که بندهای عشق یا محبت به آن متصل هستند. می‌گوید که افراد به قدری تحت تأثیر این جذابیت قرار می‌گیرند که حتی اگر در جایی سبز و زیبا مانند گلشن باشند، باز هم برای پیوستن به آن عشق اقدام می‌کنند و از زیبایی‌های دیگر می‌گذرند. در واقع، این عشق آنقدر قوی و جاذبه‌اش آنقدر زیاد است که افراد را به سمت خود می‌کشاند، حتی اگر به قیمت از دست دادن چیزهای زیبا باشد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زخم‌هایش آنقدر خوشحال نیست که غیر از مردان دیگر، از حسرت آن تیغی که به من زد و رفت، ناراحت باشند.

[شمع] پیش خورشید روی تو خواست نور افشانی کند که تیغ سحر گردن او را زد و رفت (او را خاموش کرد و رفت)

هوش مصنوعی: آه از حسرت یغما که به خاطر بی‌محبتی دوست، چندی از زندگی‌ام به کام دشمنان گذشت و به زودی رفت.