هوش مصنوعی: در آینه زیبایی چهره‌ات را نشان داده‌ای، محبوب من. موهای بلند و بازیگوش تو همچون رشته‌های زیبا در پای تو ریخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر زیبا و فریبنده رویت در آسمان‌ها جلوه‌گری کند، فتنه‌ای به پا می‌شود که همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای دل، کمتر از خیانت و ناملایمت‌ها را تحمل کن، زیرا می‌ترسم یک قطره کوچک از درد و رنجی که تحمل می‌کنی، تو را در طوفانی بزرگ غرق کند.

هوش مصنوعی: پایان تو مشخص شد، اما ای دشت جنون، آیا نتوانستی بی‌خود شدن ما را تحمل کنی و ما را به رسوایی بکشی؟

هوش مصنوعی: درخت نخل جوان به چوب تکیه نمی‌کند، بیا تا من تو را با محبت و احترام در آغوش بگیرم.

هوش مصنوعی: در دل شب که همه در آرامش هستند، من از درد و غم خود رنج می‌برم. اگر چشمان تو به من ناز کند و مرا به یاد بیاورند، انگار خون دل من را آرام می‌کند.

هوش مصنوعی: از آن غم زلفش، دیگر نمی‌خواهم ببینم چیزی جز پریشانی دل، چرا که هیچ منفعتی از این عشق نمی‌برم.