هوش مصنوعی: در دل گوهر غیرت، هفتاد پسر با ارزش وجود دارد و آن دختر زیبا، فرزانه‌ای است که مادرش نمایان‌گر چهره‌اش و پدرش مانند تاکش است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که در وسط در مصلوب است و سبویی به خانه است، بر من تاجی از نور خورشید و کمربندی از ستاره‌های جوزا (دو قلوها) وجود دارد.

هوش مصنوعی: شهر به خاطر ستاره‌ای به نام عقرب، تحت فشار و ناراحتی است و من نیز از آن عقرب تیره‌رنگ که همان ستاره است، دچار رنج و ناراحتی شده‌ام.

هوش مصنوعی: بر روی مرکب، آن‌چنان که درخشان و سرخ به نظر می‌آید، نمی‌توان گفت که آتش این سوارکاری با آتش دیگری متفاوت است.

هوش مصنوعی: چهره‌ام مانند شیشه است و صدای ناامیدیم به گوش می‌رسد. این نه تنها صدای آرامی است و نه زیبایی آینه‌ای، بلکه نشانه‌ای از درد و اندوه عمیق است.

هوش مصنوعی: وقتی که تو نتیجه‌ی حملات و نقشه‌ها را می‌بینی، نباید تعجب کنی که این نتایج حاصل از تیر و کمان است. بلکه باید دقت کنی که خود ان تیر و کمان هم میوه‌ی همین فتنه‌هاست.

هوش مصنوعی: اگر خط معقری از لبان شیرین او خارج شود، چه شگفتی که آن را با دانه‌های شکر مقایسه کنم.

هوش مصنوعی: جز تو کسی را نمی‌شناسم که در نقص‌هایش به کمال دست یافته باشد، و هیچ عیبی در دهان وجود ندارد که هنر به شمار نیاید.

هوش مصنوعی: با ظاهری شبیه به بید مجنون، تو را می‌بینم و این محنت و عشق، دل و ایمانم را مثل برگ و میوه پر بار کرده است.

هوش مصنوعی: اگر نام زیبایی‌های تو، یعنی ابرو و آن موهای قشنگت را ببرم، جایگاه و ارزش آن‌ها به اندازه شمشیری که شرافت و قدرت را نمایان می‌کند و کلاهی که بر سر است و کمری که نشانه‌ی شکوه و زیبایی است، خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر خوشی و زیبایی در این فتنه و سختی باشد، حتی اگر آسمان به روی زمین بیفتد و خون‌ها ریخته شود، همه این‌ها بیهوده و meaningless است.

هوش مصنوعی: دل او به شدت آزرده و ملتهب شده است، به طوری که گویا شعری مانند آتش سوزان از وجودش خارج می‌شود. این شعر از دل او نشأت می‌گیرد و با وجود سختی و سنگینی، همچنان آتشین و پرماجراست.