هوش مصنوعی: خسرو دوباره تاج خود را بر سر گذاشت. به زودی دنیا به خاطر او همچون بهشتی خواهد شد.

هوش مصنوعی: از تو ای جام می، بوی بهشت را می‌شنوم. شاید این عطر از خاک خرابات به تو رسیده است.

هوش مصنوعی: دست قدرت خداوند به‌خاطر رحمتش، گل میخانه را آفرید و نخستین نعمت را بر لب پیمانه نوشت.

هوش مصنوعی: ای زاهد، بهشتی که تو از آن سخن می‌گویی، با این رفتار و ذات تو، مانند این است که من بدانم خداوند هرگز بهشتی اینچنینی نیافریده است.

هوش مصنوعی: ای شیخ، بدون حرارت و تندی رفتار کن، زیرا اگر با این موضع زشت ادامه دهی، ممکن است تو را به بهشت نبرند.

هوش مصنوعی: من به خوبی از هنر و دانش عالم دین آگاه هستم و به‌طور کامل از مقام و عظمت کاخ حرم اطلاع دارم.

هوش مصنوعی: بد نیست کسی، اما درآمدش به کشیش نمی‌رسد. جای خوبی است، ولی به معبد راهی ندارد.

هوش مصنوعی: من متعجبم که خازن بهشت چرا درخت سدره و طوبی را نکشته و چرا درخت انگور را از بین نبرده است.

هوش مصنوعی: شیشه را نصب کن، زیرا ستاره‌های آسمان از خطی که به طور خاص برای شب آدینه نوشته شده، نشانه‌ای از جدایی را به تصویر کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: ای پرهیزگار، بر من خرقه‌ات تاثیری ندارد. تو آنقدر نیرومند نیستی که برای خودت تافتنی داشته باشی؛ حتی در صومعه‌ها نیز فقط بخشی از وجود توست.

هوش مصنوعی: مردی در میکده، با حال و هوای خاصی، به یاد گذشته‌هایش در میان یادداشت‌هایش نوشت که رحمت و بهشت، مکان نهایی اوست.