هوش مصنوعی: دل که به زلف سیاه و چانه زیبایی افتاده است، اگرچه در چاه‌ها و بندها گیر کند، همچنان نمی‌تواند از عشقش دست بردارد.

هوش مصنوعی: من به خط کار تو امیدوارم که روزی رهایی یابم، چون وقتی به زندگی و داستان مورچگان و لگن نگاه می‌کنم، احساس می‌کنم که دامنهٔ مشکلاتم محدود شده است.

هوش مصنوعی: صبر می‌کنم که کمی از شراب در ظرف بریزم؛ بهتر است این کار را بکنم تا اینکه بخواهم از دل خودم خون بجوشانم و آن را بنوشم.

هوش مصنوعی: دل به زلف تو افتاد و بار خستگی‌اش را در هر جایی که شب شد، روی غریبان وطن گذاشت.

هوش مصنوعی: تو گفتی که توبه‌ات مانند سنگ است، اما الان معلوم شده که چطور شکسته است. حالا من باید چه کار کنم، چون ساغر شراب مانند شیشه است و به راحتی می‌شکند.

هوش مصنوعی: من می‌کوشم تا دل را بشکافم و او سنگی است که در برابر من قرار دارد. اگر انصاف بدهی، در این مسیر سخت، تفاوت من و کسی که در دل کوه کار می‌کند روشن است.

هوش مصنوعی: من به خاطر خونم نگرانی نداشته باش و به حساب و کتاب‌های انسانی فکر نکن، چرا که چیزی که فراتر از هر محاسبه‌ای وجود دارد، در واقع خون من است.

هوش مصنوعی: گوش دادن به داستانی که دربارهٔ می‌خوردن یغما می‌گویند، تنها شایعه‌ای است که در هر جمعی نقل می‌شود.