هوش مصنوعی: شراب تو از رنج و غم دوستان به دست آمده است. وای بر بیگانگان اگر وفاداران چنین پاداشی می‌گیرند.

هوش مصنوعی: زلف تو به زمین می‌افتد و به خاطر درد و رنج کسانی که به تو دل بسته‌اند، چپ و راست می‌خورد و می‌پیچد. این نشان‌دهنده عشق و شوقی است که در دل آن‌ها نسبت به تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: چشمان تو از غم شبان آگاه نیستند. اما آیا می‌دانی که خفته‌ها چه غمی از حسرت بیدارها دارند؟

هوش مصنوعی: من از نگاه تو پر از درد و فریاد هستم اما نمی‌خواهم صدایی برآورم، زیرا اگر ناله کنم، به دیگران که در حال نبرد با بیماری‌ها هستند، سختی می‌زنم.

هوش مصنوعی: عشق فرهاد، به دلش داغی زده که اثر آن در هر لاله‌ای که بر دامان کوه‌هاست، نقش بسته است.

هوش مصنوعی: کیست که زیبایی چهره‌ات و اشک‌های مرا ببیند و به یاد باده نیفتد، در حالی که آن باغ و این باران به هم پیوسته‌اند؟

هوش مصنوعی: محل حضور تو، مانند روز حساب که گناهکاران را محکوم می‌کند، نشان‌دهنده‌ی ضعف و خوارگی کشیشان است.

هوش مصنوعی: من از تو انتظار کمی لطف و مهربانی دارم و این آرزو نیز در دل بسیاری از افراد وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند تو ارزشمند نیست و می‌دانم که او هم میان خریداران وجود دارد.