هوش مصنوعی: تا زمانی که خط زیبایت آسمان را احاطه کرده، روز من روشن است، اما باقی دنیا برای من تاریک و سیاه شده است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که زیبا و دوست‌داشتنی است، اما او پاسخ داد که به این فکر نکن، زیرا این اشتباه است.

هوش مصنوعی: ای دل، اگر به سمت آن زن می‌روی، بی‌پروایی نکن و قدم پیش نگذار، زیرا آنجا خطر وجود دارد.

هوش مصنوعی: با بار سنگین غم تو و دل شاداب من، دیگر چه تفاوتی بین کوه و کاه وجود دارد؟

هوش مصنوعی: ای دل، به یک نفر که با مژگانش دلربایی می‌کند، دل نبند؛ زیرا او تنها نیست و محبوبی که به او علاقه داری، قدرت مقابله با همه را دارد.

هوش مصنوعی: به محبوبم گفتم که تو با موهای مخصوصت دل مرا ربوده‌ای و تمام جهان شاهد این موضوع است.

هوش مصنوعی: دل خود را حفظ کن، چرا که دزدهای فراوانی در کمین‌اند و ممکن است آنچه را که داری بربایند.

هوش مصنوعی: این جمله به احساسات عمیق و متناقض اشاره دارد. شخصی در حال بیان رنج و عذابی است که از دو عامل مختلف ناشی می‌شود: یکی به آتش و دیگری به آب. این به نوعی نشان‌دهنده تعارض در احساسات و تجربیات اوست، و در نهایت نتیجه این دو متناقض، اندوه و اشک است.

هوش مصنوعی: ای ابر بخشنده، من در دشت تو مانند کم‌ترین گیاه هستم و ضعفی دارم.

هوش مصنوعی: بگذار هر قدمی که برمی‌داری برای من به معنای توست؛ انگار تو همان خاکی هستی که در مسیر قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر هزاران ظلم و ستم به کسی کنی، باز هم او معذرت‌خواهی از تو خواهد کرد.