هوش مصنوعی: به خاطر سخنان نادرستت، دختر زیبای گل‌ها به خاک سیاه افتاد و خونش ریخته شد. ای واعظ، بهتر است از این ماجرا برای خودت عبرت بگیری، چرا که این خون ممکن است دامنت را نیز بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر عیب و نقصی در وجود تو نیست، پس چرا مادر تو در دوران کودکی‌ات، تو را در دامن عبادت و دعا پرورش داد؟

هوش مصنوعی: عابدی که در زیرچشمی به تو نگاه می‌کند، می‌داند که چرا پیامبر (نبی) فرمود که مثل مجنون، برای حکمت، می‌خواهد بندی را به گردن تو بیفکند.

هوش مصنوعی: اگر تو به عنوان پندی‌دهنده این‌گونه غمگینی، هیچ کس در باغ بهشت هم نمی‌تواند تو را خرسند کند.

هوش مصنوعی: وقتی اشک‌هایم مانند آتش به صورت من سرازیر شوند و طعم تلخ آن‌ها به مانند نمک بر دل زخمی‌ام بریزد، در عوض، لبخند تو همچون شکر است.

هوش مصنوعی: وقتی خطی زیبا و شیرین از تو می‌خوانم، تلخی و درد را فراموش کن. نگذار سخن تلخ و زهرآلود به طعم شیرین و قند تو لطمه بزند.

هوش مصنوعی: اگر برای به دست آوردن چیزی به درِ دیگران بروی و خود را ناچیز نشان دهی، خوشا به حالت که اگر در دنیای خوشی‌ها و رنج‌ها، کسی تو را به چنگ آورد.