هوش مصنوعی: خضر فکر می‌کنی که مخفیانه نوشیدن شراب را در آب کرده، اما در واقع، آیا ممکن است زندگی دائمی در آب وجود داشته باشد؟

هوش مصنوعی: من نه ماهی هستم و نه سمندر، اما روزهایم در آتش گذشت و عمرم به‌گونۀ غرق در آب شد.

هوش مصنوعی: اگر مردم به من توجه نکنند و خانه‌ام خراب شود، چه اتفاقی می‌افتد؟ از کی می‌توان به بنایی که روی آب است، تکیه کرد؟

هوش مصنوعی: از حال من نپرس، چراکه آه سرد و اشک‌های من نشان‌دهنده درد و غم عمیقی است. حالا به حال آن مسکین فکر کن که در آب غوطه‌ور است و رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر آه و اشک من بر کوه‌ها و دره‌ها بریزد، کوه‌ها از شدت غم به گریه خواهند افتاد و به جای نی در آب، درختانی خواهیم دید که سرسبز و تازه هستند.

هوش مصنوعی: اگر چشمان لیلی بر دل مجنون نلزد و غمی ایجاد نکند، باز هم نجد (منطقه‌ای در عربستان) را ترک نخواهد کرد و در آتش عشق خواهد سوخت، حتی اگر در آب غرق شود.

هوش مصنوعی: من تا کمر در آب هستم و به خاطر تردید و ترس از غرق شدن، از تو می‌خواهم که کمی از نوشیدنی آتشین به من بدهی، چرا که این آب تازه مزه و طعمی خاص دارد.

هوش مصنوعی: پادشاه هیچ توجهی به اشک و درد مظلومان ندارد، وگرنه من با هزاران اشک و ناله‌ی خود، دریا را از این اشک‌ها پر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: جز این نگو که در آن کوه، در حالی که یغما بود، من با آه و اشک افتادم در آتش و او هم در آب غرق شد.