هوش مصنوعی: در حین اینکه به دنبال حقیقت هستم، از شدت گریه چشمانم را به آب سپردم. وقتی که پلک زدم، ناگهان حقیقت در آب ناپدید شد.

هوش مصنوعی: آه من، مانند مشعلی روشن کن تا بتوانم ببینم شتر چگونه از اشک‌هایی که بر آب می‌ریزد، ره می‌سپارد.

هوش مصنوعی: دست خود را از دل من دور کن و از دید من پنهان باش تا در آتش نسوزی و در آب هم غرق نشوی.

هوش مصنوعی: اگر دلی در تاریکی و سختی باشد، چه عیبی دارد؟ هر یک از ما در شرایط مختلف، در جنگ با احساسات و چالش‌های خود هستیم؛ من در آتش و او در آب، هریک به نوعی درگیر سرنوشت و دردهای خود هستیم.

هوش مصنوعی: نه من شخصی هستم که در مسجد زندگی کنم و زاهد باشم، نه اینکه در میکده سرگردان باشم. من در دنیای آتش و دشواری‌ها زندگی می‌کنم که در این وضعیت نمی‌توانم مانند ماهی در آب یا سمندر در آتش زندگی کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که مرا ببیند، با این بدن لاغر و در حالی که میان آه و اشک هستم، می‌گوید که موهایم در آتش سوخته و یا در آب غرق شده است.

هوش مصنوعی: آنچه من از درد و غم خود تجربه کردم، نوح و ابراهیم هرگز تجربه نکردند، نه در آتش و نه در آب.