هوش مصنوعی: من پیمان و قولی که با شیخ خانقه داشتم را شکستم، اما امیدوارم که به خاطر این خطا، پاداشی را که از چشمم انتظار دارم به دست آورم.

هوش مصنوعی: در اولین شبی که به یارم عهد و پیمان بستم، در آن زمان نمی‌دانستم که روزگار چنین تلخی در انتظارم است.

هوش مصنوعی: گاه درگیر زلف یار است و گاه به زیبایی خود می‌پردازد، مانند پادشاهی که نظامیانش را ساماندهی می‌کند.

هوش مصنوعی: سعی کن از زندگی لذت ببری و از خوشی‌های آن بهره‌مند شو، زیرا ممکن است روزی دیگر فرصت این لذت‌ها به دست نیاید.

هوش مصنوعی: تو نمی‌دانی یوسف زیبایی‌ات از من کجا رفته است، پس گوش بده تا بفهمی چطور باید راه را بشناسی.

هوش مصنوعی: چرخ زمان او را به چاله‌ای افکند و در آنجا چهره‌اش را با زباله‌ها و خاک پر کرد.

کمین فراشک یعنی کهترین و کمترین خدمتکار‌، فراش یعنی خدمتکار که در اینجا فراشک مصغر آن است.

هوش مصنوعی: گاهی از شدت اشک، چشمانم را می‌پوشانم و گاهی با مژگانم خاک راه را می‌زنم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و جذابیت هلالی اشاره دارد که در آسمان به صعود می‌پردازد و آن را با درخشندگی و جذبه‌ی خورشید مقایسه می‌کند؛ مانند نوری که از چهره‌ای زیبا و دلنشین می‌تابد. هلالی که در آسمان می‌درخشد می‌تواند یادآور تازگی و طراوت جوانی باشد.

هوش مصنوعی: به دلیل زیبایی و جذابیت چشم‌های او، بهتر است که دل را از آنچه که می‌بیند، محافظت کنم.