هوش مصنوعی: دل دیوانه‌ام را به دست بچه‌ها سپردم و از هیاهوی تازه زاهد دانا فارغ شدم.

برای آنکه شمارش پیمانه‌های باده را که می‌نوشم نگه دارم؛ راستش تسبیح صد دانه را دوست دارم!

دل دیوانه را از سینه بیرون می‌کنم چون می‌دانم وقتی جغد شوم در جایی بنشیند آنجا را ویرانه می‌کند!

شادی و خنده عبادت‌های هوشیاران و دانایان را آزمودم اما مزه و ذوق های‌های گریه مستان را نداشت.

روزی که دل آواره و بی‌خانمان شد گفت ای عزیز جان و ای دیده من‌، سینه را همچنان ویرانه نگه‌دار که برای روز مبادا و روز بد به‌کار خواهد آمد. (یعنی برای دل آواره و ویرانه‌نشین)

اگر شب جمعه می‌فروش در میخانه را بگشاید تا ابد در‌ِ آسمان را خواهد بست و دکان آسمان تعطیل خواهد شد.

عاقل بجای آنکه من‌ِ دیوانه را زنجیر کند و از شهر بیرون کند؛ مرا به شهر می‌کشاند؛ کجاست کسی که مرا دیوانه‌تر و از شهر بیرون کند؟!

خانه و مِلک من دل است اما چون تصرف و داشتن آن برای ادعای مالکیت آن، شرط است از هرکه بپرسی و هر که‌را ببینی می‌داند این مِلک مال من نیست و متعلق به غم است.

باز اطراف خمخانه و انبار می و می‌فروشی پر از زاهدان و مزاحمانی شد که برای نهی از منکر، آنجا ریخته‌اند؛ خدا خمخانه را بر سرشان ویران کند!

کعبه سیاه می‌پوشد گویا تشبه می‌کند، از حدیث من تشبه به آتش‌خانه‌ها که از دود سیاه شده‌اند.

از سالوس و ریا و معنی آن از «یغما‌» پرسش کردن چه سود دارد؟ واعظ و زاهدی که بر منبر است این ماجرا را بهتر می‌شناسد و با آن آشناست!