هوش مصنوعی: هر کس که به عشق تو دلی دارد، نمی‌تواند از حسد و کینه‌ای که در دل ما وجود دارد، خالی باشد. قلب‌های ما به خاطر محبت تو، پر از احساسات متفاوتی هستند و نمی‌توانیم از این حسد و کینه صرف نظر کنیم.

هوش مصنوعی: به باغی که پر از شادی و زندگی شده رفتم و از تو می‌خواهم که مرا ببخشی، ای توبه‌ای که مدت‌هاست فراموش شده.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زمان طولانی گذشته و از دُردِ میخوارگی خبری نیست. جالب این است که ما هنوز از دنیای جوانی و خوشبختی خود محروم نشده‌ایم؛ حتی با وجود این که لباس ساده و زهدانه‌ای بر تن داریم.

هوش مصنوعی: جامی که در حال خوشحالی و شادی زده شده، خیلی بی‌خود و سرخوش است. نگرانم روز جمعه، چشم پرهیزکار بگوید که نباید بیشتر از این خوش بگذرانیم.

هوش مصنوعی: من شخصی بی‌دین هستم و قومم را مسلمان می‌دانند؛ هر کسی که خود را در آینه‌ی وجود ما ببیند، ما را چنین می‌شناسد.

هوش مصنوعی: از رازهای جهان، داستان تو را نقل می‌کند و نسب تو به کاسه جمشید مربوط می‌شود، که خود ظرفی سفالی است.

هوش مصنوعی: ما بزرگانی هستیم که غم و اندوه و افکار پریشان بر ما مستولی است، در حالی که قدرت و عظمت و ثروت هم در اختیار داریم.