هوش مصنوعی: ما در راهی قرار گرفته‌ایم که هیچ‌کدام از مسیرهای آن به درستی مشخص نیست و حیرت‌انگیزتر این است که گمراهی ما به اندازه‌ای شیرین و خوشایند است که بر یقین و درست‌ بودن مسیرها ترجیح دارد.

هوش مصنوعی: در سر من شراب است و در آغوشم سبویی قرار دارد. اما به خاطر نام زهد و پرهیزکاری، شرم دارم که مبادا نگهبان بر سر راهمان بیاید.

هوش مصنوعی: ما گروهی هستیم که از خداپرستان و نیکوکاران هستیم و با دقت و هدف، عطر کمال و زیبایی را از میکده می‌چشیم، نه از مکان‌های مذهبی و خانقاه‌ها.

هوش مصنوعی: در نهایت، تحمل جسم ضعیف خود را به خرج دادم و به سمت خمیدگی‌ای افتاده رفتم که در کنار چشمه حیات، گیاه ما روییده است.

هوش مصنوعی: زاهدان به خاطر ثواب‌هایشان مرا شکنجه می‌دهند. ای خدا، نمی‌دانم گناه من چه بوده و چیست.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی‌ام، وقتی که گوشه‌ام به سختی و دلتنگی گذشت، ستاره‌ای که برایم امید بود، در گردونه زمان خاموش شد. این نشانه‌ای بود از عواقب غم و اندوهی که در دل داشتم.

هوش مصنوعی: چشمانم را به زمین بیندازم تا فرش راه عشق پهن شود، شاید که مانند یوسف، کسی به چاه محبت بیفتد.

هوش مصنوعی: چشمانت مانند شب‌پرندگان به دور از حساب و نظارت می‌گریزند و نگاه ما در گوشه و کنار پنهان است.

هوش مصنوعی: چشمم منتظر dawn و روز روشن است، در حالی که شب پر از غم و اندوه سال‌ها گذشته را پشت سر گذاشته‌ام. ای کاش هیچ کس مانند ما روزهای سیاه و سختی را تجربه نکند.

هوش مصنوعی: غم و اندوه مردم در چشمانشان نمایان است و این نشان‌دهندهٔ قضاوت و عدالت پادشاه ماست.