هوش مصنوعی: به دلیل پایبندی به عقل، نتیجه‌اش دیوانگی من شده است. از این پس اگر مرا عاقل می‌بینی، بدان که این دیوانگی است.

هوش مصنوعی: بخت خوشحال را ببین که چگونه، صیاد سخت‌دل، نیمه‌جان مرا به بهایی ناچیز به فروش می‌گذارد و قاتل من را خریداری می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کاش با دلت، ابروانت کمان شود و دل من نیز به همین شکل تغییر کند، تا تو بتوانی پیکانی به سوی من بفرستی و آن پیکان هرگز از دل من عبور نکند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم خودم را در میان افرادی که آسیب دیده‌اند، گم کنم. آیا دوستی هست که به من رحم کند و این زخم‌ها را درمان کند؟

هوش مصنوعی: در بیابانی گم شده‌ام و کسی نیست که به من بگوید راه منزل من کجاست. به نظر می‌رسد عقل کل کسی مانند خضر، که به راهنمایی شناخته شده است، باید مرا به سمت هدفم هدایت کند.

هوش مصنوعی: آیا آن آرزو در نزد لب خال است یا چیز دیگری؟ کیست که بتواند این معما را برای من حل کند؟

هوش مصنوعی: تو گفته‌ای که برای حفاظت از درگاهت، سگی خواهم گرفت. من هم می‌گویم که اگر خودم را ارزشمند بشناسی، تو نیز باید قدر مرا بدانی.

هوش مصنوعی: برای اینکه بتوانم با عشق کنجکاوی کنم و از شرم آن رهایی یابم، یارم را روبه‌رویم در جمع نشاند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که بهتر است که کسی مانند زاهد، که تنها به جمع‌آوری مال و ثروت مشغول است، در حالی که من به زیبایی و هنر زندگی اهمیت می‌دهم. من ترجیح می‌دهم به گل و زیبایی‌های طبیعی بپردازم تا اینکه به مال و املاک بی‌جان فکر کنم.

هوش مصنوعی: با تو صحبت می‌کنم درباره خسارت‌هایی که در دریای عشق وجود دارد، اگر چشمانم را دریا فرا بگیرد و تو را بر ساحل ببینم.