هوش مصنوعی: ای ساقی، برایم باده بیاور تا با آن دردسرها و رنج‌های ناشی از خماری را فراموش کنم. از پیر مغان نیز خواهان باده هستم.

هوش مصنوعی: معنای این بیت این است که نوشیدن شراب در دنیا مجاز است و در روز قیامت به خاطر محدودیت‌هایی که در زندگی وجود دارد، نباید از شب‌های غمناک و دشواری‌ها صحبت کرد. بنابراین، ای ساقی، به جای یادآوری این غم‌ها، باید به خوشی‌ها و لذت‌ها پرداخت.

هوش مصنوعی: پیکنوشی مستانه را برای من بریز و بگذار که بارانی که به گل می‌رسد، از بخار آسمان روییده، به من هم حیات و فیضی عطا کند. ای ساقی، لطفاً این جام را پر کن.

هوش مصنوعی: بنشین و منتظر بمان تا شادی و سرور از دل بیرون بیاید. سپس حرکت کن تا غم و اندوه از کنارت دور شود، ای ساقی.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به ساقی می‌گوید که با مهارت و خرد خود، دیوانه‌وار بختش را مهر و موم کند. او از ساقی می‌خواهد که برای این بخت دیوانه‌اش تدبیری بیندیشد و به او کمک کند. به عبارتی، شاعر در پی راهی است تا بختش را تحت کنترل درآورد و آن را به سمت خوبی هدایت کند.

هوش مصنوعی: از ترس خشم خداوند، بزرگترین بیم را دارم. ای ساقی، باده‌ای از رحمت او بیاور.

هوش مصنوعی: سختی‌های زندگی و زمان را ببین و اجازه نده که لحظات عمر به بیهودگی بگذرد، ای ساقی!

هوش مصنوعی: محل شراب و سرور، مانند دجله است و شراب رحمت تو همچون ابری است که باران می‌بارد. ای ساقی، خارش‌های تشنه را سیراب کن.

هوش مصنوعی: زندگی یغما، به خاطر حسرتی که بر دل دارد، سرشار از تمناست. ای ساقی، چشم‌هایم همیشه در انتظار آن جامی است، پس بیشتر از این انتظار نکش.