هوش مصنوعی: امروز کسی از شهر بیرون می‌رود و نشانه‌ای از حرکت او صدای جرس است. ای ناله، لحظه‌ای صدایت را بلند کن.

هوش مصنوعی: کاروان غم از دل دور شده است. حالا چه بر سر صحبت‌های دلنشین آمده است؟ ای سینه‌ام، کمی تکان بخور و صدای آن را به گوش برسان.

هوش مصنوعی: من به دور چشمان تو در حلقه زلفت می‌گردم، آن‌چنان که دل در پی رندی و شب‌تار به دنبال معشوقی باشد.

هوش مصنوعی: مردم به قدری به لب‌های او خیره شده‌اند که گویی در شیرینی عسل غرق شده‌اند و به خاطر جذابیت آن نمی‌توانند چشم از آن بردارند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از خداوند چشمی بیدار و دلی پر از اشتیاق بگیرم، تا از هر جزء وجود تو لذت ببرم و کامرانی کنم.

هوش مصنوعی: در آرزوی خوشی و لذت به سر می‌برم، ای شیخ محترم، که به مقصد نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: در گلستان به سر می‌برم و دلم از شوق پر است، اما هنگامی که صحبت از سایه صیادی و گوشه‌ای از قفس به میان می‌آید، احساس حصر و محدودیت می‌کنم.

هوش مصنوعی: او چشمش را از دنبال کردن تصویر زیبای ما برنمی‌دارد، در حالی که ما از گروه مدعیان عقب مانده‌ایم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از ظلم خوبان شکایت کنی، کسی به فریادت گوش نمی‌دهد و یاری کننده‌ای پیدا نخواهی کرد.