هوش مصنوعی: اگر عشق از دل نگذرد و به سمت شراب برود، در این صورت عبادت و سجده هم به نوعی منحرف می‌شود و ارزش خود را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: از آن‌همه روزها و شب‌ها، از تمام غروب‌ها تا سپیده‌دم، گویی هیچ‌کدام را نامی نبر. آفتاب به دور خود می‌چرخد و همچنان در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: دل به خاطر آرزوی بوسه‌ای افسون شده است؛ در آن دهان تشنه، آرزوها مانند آبی در سراب، بی‌فایده و ناپایدار به نظر می‌آیند.

هوش مصنوعی: آن پرنده‌ای که در آب زندگی می‌کند، اگرچه کوچکی مثل پشه دارد، اما می‌تواند به آسانی عقاب را شکست دهد. این یعنی حتی چیزهای کوچک و ظریف نیز ممکن است قدرت و توانایی بالایی داشته باشند.

هوش مصنوعی: زمانی که مجلس شراب نزدیک می‌شود، ناگهان از شتاب و هیجان خود کم کن. با آرامش بیشتری بنوش، تا اسبت که به خاطر سنگینی بارش به زحمت افتاده، راحت‌تر حرکت کند.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان حالتی از آدمی می‌پردازد که دچار خستگی و درد است. بدنی مشابه کوه دارد که تحمل می‌کند، اما روح و دلی خونین و رنجور دارد. این فرد با مشقت و زحمت زیاد در زندگی مواجه است و احساس می‌کند که مانند خاک و آب، در چنگال قدرت و سختی روزگار در حال ذوب شدن و فرسودن است. به نوعی می‌توان گفت که او در تلاطم‌ها و دشواری‌های زندگی غرق شده است.

هوش مصنوعی: تنها اثر خط او را از چهره‌اش مشاهده کردم و چیز دیگری از او نشنیدم، چون شیطان همچون شهاب بر او آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: من به خاطر دوری از معشوق، آنقدر رنج نمی‌برم که بخواهم نزد زاهدان دعا کنم، زیرا این عذاب به اندازه کافی سنگین و عمیق است و گناهی که در دنیا دارند، نمی‌تواند در مقایسه‌ با آنچه من تجربه می‌کنم باشد.

هوش مصنوعی: چشمی باقی نمانده و به همین ترتیب از مژه‌ها خون جاری است، مثل بارانی که بدون ابر نازل می‌شود و هیچ جامی برای نوشیدن آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تضاد میان دو موجود طبیعی اشاره می‌کند. می‌توان گفت که آسمان و چشم انسانی را نمی‌توان با دم آهویی که در حرم است یا با حمله شیر در جنگل مقایسه کرد. این نشان‌دهنده اهمیت و تمایز هر یک از این عناصر در طبیعت و زندگی است.

هوش مصنوعی: در کنار خیابان نیکوکاران، نام‌های بد را فراموش کن و خود را از قضاوت در روز قیامت بی‌نیاز کن.