هوش مصنوعی: ایزد را شکر که بر پیروزی پیامبر ایمان آورده‌ام؛ این گواهی برای من کافی است که زاهد بودنم را انکار می‌کند.

هوش مصنوعی: در میخانه، من بارها با جرعه‌ای شراب، امیدم را سپردم تا تو فکر نکنی که خوشبختی تنها در دست من است.

هوش مصنوعی: من در دل میخانه‌ای ساختم که مانند کعبه‌ام باشد تا ببینم آیا زیبایی‌های تو از زیبایی‌های من بیشتر است یا خیر.

هوش مصنوعی: اگر خانه شیخ را بازخوانم، چه اشکالی دارد؟ هیچ‌کس از درون آن‌ها از رازهای من خبر ندارد و این بهتر است.

هوش مصنوعی: گفتم که از گرمای شدید روز قیامت ناله می‌کنم، پیر راهنمایی گفت که تو از سایه دیوار من غافلی.

هوش مصنوعی: زمانی که در جاذبه و شیرینی لبانت قرار گرفتم، مانند شکر فروشی هستم که کاروانی از مصر در بازار من به تنگ آمده است.

هوش مصنوعی: من خوانده‌ام که رنجیدن از چیزی که خلاف مردم است، کار نادرستی است. حالا من چه کسی هستم که از سخن مفتی احساس عار و شرمندگی کنم؟

هوش مصنوعی: آیا کسی که به جز قضاوت دیگران، خاصیت بینایی دارد، زمانی برای شنیدن شکایت من پیدا خواهد کرد؟

هوش مصنوعی: خوابش را از مژه‌هایش بگیر، ای ناله! چون در خواب، او ماجرای چشم بیدار من را می‌بیند.

هوش مصنوعی: اگر رشته تسبیح عمر یک زاهد به هم بریزد، جای نگرانی وجود ندارد؛ چرا که من به خاطر یک تار از زنجیر خویش فدای هیچ نمی‌شوم.