هوش مصنوعی: از شراب غم عشق تو تا حد زیادی intoxicated شده‌ام و عقل را مثل شیشه‌ای شکسته بر زمین کوبیده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر خوشی و سعادت، زندگی‌ام را با نوشیدن شراب سپری می‌کنم، و اکنون که به این لذت دست یافته‌ام، تقوا و پرهیزکاری را بر گردن خود می‌گذارم.

هوش مصنوعی: ای دوست، بی‌خود نباش و مگو که من کمبودهایی دارم، چون من هم در این دنیای پر از درد، به مسیحی که مرهمی بر زخم‌ها است، پناه آورده‌ام.

هوش مصنوعی: موها و زلف‌های زیبارویان پر از درد و ظلم است و من در این شب‌های طولانی به فریاد می‌زنم و از آن‌ها شکایت دارم.

هوش مصنوعی: ای آسمان! چند بار می‌خواهی قلب من را بشکنی؟ آیا شرمی نداری که سنگ به ظرف نازک و زیبای من می‌زنی؟

هوش مصنوعی: اگر زیبایی و اندامت را با چشم‌پوشی و بی‌توجهی بسنجیم، به نوعی نادانی دچار شده‌ایم، زیرا من بی‌دلیل به تو مانند کوثر و طوبی تشبیه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من به هیچ دلیلی به دنبال یغما رفته‌ام، فقط به خاطر اینکه در دنیای شعر و ادب قدم می‌زنم، چند روزی است که به این مسیر گام نهاده‌ام.