هوش مصنوعی: کسی که از سنگ قیمتی تو انگشتری ساخته، هیچ نامی بر آن ننوشته است.

هوش مصنوعی: دل من دچار درد و ناراحتی بود و او می‌گفت که از جایی که ما هستیم، چیزی کم و کسر است.

هوش مصنوعی: از چشم بپرس که چه داستانی درباره دل دارد و از جام بشنو داستان جم.

هوش مصنوعی: در اطراف لب‌های تو، به مانند یک بازیچه، روحی که مریم را به زندگی آورد، وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای گندم با دانه‌های سیاه، به آتش بزن و نسل آدم را بسوزان.

هوش مصنوعی: تو با شمشیرت به قدری قوی و مقاوم شده‌ای که در برابر زخم‌ها و دردها، مانند سدی آهنین عمل می‌کنی و فاصله‌ای جاودانه بین زخم و درمان ایجاد می‌کنی.

هوش مصنوعی: در سجده‌ی کعبه، زیبایی تو باعث شده که مژگان‌ها به سمت راست بچرخند و ابروها خم شوند.

هوش مصنوعی: وقتی که زلف و لب تو نمایان شد، شب قدر و نام بزرگ و مقدس به فراموشی سپرده شد.

هوش مصنوعی: از آنجا که بنیاد زندگی بر باد است، بنابراین بنای عمر هیچ استحکامی ندارد.

هوش مصنوعی: من در حال سرشاری و شور و شوق هستم و تو با نغمه‌های پیوسته‌ات مرا در این حال غرق کرده‌ای.