هوش مصنوعی: ساقی از جام شادی به من شرابی داد و شب گذشته، احساس شوق عمیقی به من دست داد و عقل و هوشم را از من گرفت.

هوش مصنوعی: تو آن‌قدر از من دور شده‌ای و قلبم را تحت تاثیر قرار داده‌ای که دیگر نمی‌توانم از این کوه غم و اندوه برآیم، مگر با بار سنگین دلی که بر دوش دارم.

هوش مصنوعی: به دلیل شلوغی و هیاهوی دنیا، آواز نی مانند صدای آرامبخش موعظه در گوشم طنین‌انداز شده است.

هوش مصنوعی: ای خدا، در سایه‌ی آن زلف سیاه، که آرامش‌بخش من است، به من کمک کن تا از این گروه خیره‌سر دور شوم.

هوش مصنوعی: چه شگفت است اگر من در برابر عشق و علاقه‌ام به سرزمین حجاز، اینجا در سجده و در محراب، تنها خم شدن ابرویم را به حساب نیاورم.

هوش مصنوعی: من پرده‌برداری می‌کنم از چهره‌ی معشوق و رازهایی که در غیرت لب سرخ او نهفته است، اگر او خاموشی اختیار نکند.

هوش مصنوعی: دیگران از شراب لذت می‌برند، اما من از لب‌های ساقی که دزدی می‌کند، می‌نوشم. گاهی سرخوش و شادمان هستم و گاهی در حال سرمستی به سر می‌برم.