هوش مصنوعی: می‌دانی چرا به زمین مایه نوشیدنی می‌ریزند؟ تا کسی که مست شده دوباره به خود آید و برای خدمت از جایش برخیزد.

هوش مصنوعی: رود دجله دور است و من در موقعیتی نیستم که به آنجا بروم، ای شیخ، دست به گریبان من نزن چرا که من دامن پاکی دارم.

هوش مصنوعی: مشروب تلخ خوشگوار است، نه شیرینی. عجیب است که آیا این خوشبخت‌ها نمی‌توانند بفهمند؟

هوش مصنوعی: ای شیخ، از نهی منکر خودداری کن و مرا خسته مکن، زیرا این جای انصاف نیست که اندوهگین در حالی که می‌نوشم، مرا منصرف کنی.

هوش مصنوعی: غم او هرگز نتواند او را به زمین بزند، زیرا در دست او جامی است که او را نجات می‌دهد. هیچ زیانی از زهر نمی‌تواند به او برسد چون او تریاکی دارد که در برابر آن محافظتش می‌کند.

هوش مصنوعی: من در میخانه به پیشگاه پیر آوردم و او را بر جایگاه بالا نشاند. اما عالم شهر به ارزش او پی نبرد و این برایش اهمیتی نداشت.

هوش مصنوعی: در حریم مقدس، چشمان من در آنجا ماندگار شد، جایی که مژه‌ها از فضای میخانه دور شده و به زباله‌ها پیوسته‌اند.

هوش مصنوعی: ای زاهد، به تو می‌گویم که از توبه کردن دست بردار، زیرا من در کارهایی که انجام می‌دهم با احتیاط هستم و در شکستن قوانین و توبه‌ها بسیار سریع و چابک عمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: من و میخانه و جام شراب و ساغر، در حالی که زاهدان مشغول عبادت در مسجد و دعا و با لباس‌های مخصوص خود هستند.