هوش مصنوعی: چشمش که سیاه است، به خود نگشود و به همین دلیل، فریاد من او را از خواب بیدار کرد و این آشوبی که در دلش خوابیده بود، به حرکت درآورد.

هوش مصنوعی: دل را گفتم که با زلیخا آرامش را پیدا کنم، اما این تصویر گرگ یوسف‌دیده در نظر نمی‌آید.

هوش مصنوعی: ای باغبان، دست مرا نگیر تا من به قمری آسیب نرسانم، چرا که این کار باعث آزار درخت جوان و سرسبز می‌شود.

هوش مصنوعی: زنجیر موهای محبوب کجاست تا من از آن به عنوان دستاویزی استفاده کنم و شاید بتوانم این بخت نامناسب و بدشگون را به سمت خود برگردانم.

هوش مصنوعی: از هر طرف تیرها به طرف من پرتاب می‌شود و من در تلاش برای پیدا کردن تیرانداز هستم، اما جز جان باخته‌ای که دیدم، چیز دیگری نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم هیچ‌کس ندانند که او با شمشیرش به من ضربه زده، اما نمی‌توان جسمی که خون‌آلود است را به‌خوبی پنهان کرد.

هوش مصنوعی: من عادت کرده‌ام به روی او، پس چگونه می‌توانم با دیگران زندگی کنم؟ سخت است که با بویی که از گلی چیده‌ام، زندگی کنم در کنار خارها.

هوش مصنوعی: نگرانم که غم و اندوه بسیاری به دلم راه پیدا کند. ای نسیم، لطفاً آن سنبل پیچیده را از هم نزن و نگذار این احساسات در دلم آشکار شوند.

هوش مصنوعی: دل در روز روشن از یغما می‌پرسد تا درد نهفته‌اش آشکار شود. این آتش پنهان، به آرامی دامن می‌زند و نشان می‌دهد که چقدر سوز و شعله درون دارد.