وطواطشمارهٔ ۱۹ - در تغزل
تا گرد رخت سنبل تر کاشته‌اند
عشاق دل از مهر تو برداشته‌اند
آن چاه ذقن، که دل در او می‌افتاد
تا لب به بنفشهٔ تر انباشته‌اند
شمارهٔ ۱۸ - در مدح ملک اتسز: ای شه، که به جامت می صافی‌ست نه دُرد شمارهٔ ۲۰ - در ذم مردم روزگار: سوی در این قوم ، که کمتر ز خرند
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: سیاوش جعفری
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
تا گرد رخت سنبل تر کاشته‌اند
عشاق دل از مهر تو برداشته‌اند
هوش مصنوعی: عشاق برای زیبایی و شادابی تو، خود را از محبت تو دور کرده‌اند و به لگدکوبی عشق، کمر بسته‌اند.
آن چاه ذقن، که دل در او می‌افتاد
تا لب به بنفشهٔ تر انباشته‌اند
هوش مصنوعی: آن چاه عمیق که دل به آن می‌افتاد، اکنون با خوشبویی گل بنفشه تازه پر شده است.
حاشیه ها
1396/06/10 07:09
بشیر رحیمی
مصراع دوم، کاملا به‌هم خورده. جای «چاه»، حتما ماه بوده. واژه‌ی «رخت» هم خارج از وزن است. باید به دیوان مراجعه شود.
احتمال می‌دهم این طوری باشد:
ای ماه! دل از مهر تو برداشته‌اند