هوش مصنوعی: ای صابر، در مقابل فضایل و برتری‌های تو، حتی بسیاری از ستاره‌ها به کنار هستند و از نظر کم‌ارزش به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: زیبایی و هماهنگی تو در خطهٔ خراسان همچون آب زلال و خوشگوار بهشتی است.

هوش مصنوعی: وقتی که یاد و خاطر تو مانند آتش است، روح انسان نیز مانند آتش حضرت ابراهیم (خلیل) می‌شود که به آن صدمه‌ای نمی‌زند و از آن می‌گذرد.

هوش مصنوعی: بر سر افرادی که به دنبال علم و فضیلت هستند، سایه آداب تو به شدت گسترش یافته است.

هوش مصنوعی: قلم تو ناتوان است و تلاشش باعث شده عمر علم و هنر به درازا بکشد.

هوش مصنوعی: تو تنها ساکن خانهٔ علم هستی و دیگران فقط به صورت موقتی و گذرا در این مکان حضور دارند.

هوش مصنوعی: با زبانی تند و برنده مانند خنجر، وقتی صبح دم می‌رسد، کلمات به شیرینی و لطافت برمی‌گردند.

هوش مصنوعی: تو به قدری باعظمت و با ارزش هستی که دیدن تو برای مردم یک نعمت بزرگ است.

هوش مصنوعی: عزیز من، اشک چشم من به خاطر جدایی تو چنان خوار و ذلیل شده است که هیچ نمونه‌ای برای آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: جسمم به آرامش رسید و حالتی نرم پیدا کرد، دل من هم با زیبایی و لطافت به وجد آمد.

هوش مصنوعی: تحمل زیبایی و چهره‌ای مانند تو برای عقل آدمی بسیار دشوار و غیرممکن است.

هوش مصنوعی: هذیانی که در زمان بیماری گفته می‌شود، مانند بخشی از سخنان من است.

هوش مصنوعی: در دوری تو بسیار دردمند و ناتوانم، شاید شعر من هم به خاطر این درد، ضعیف و ناخوشایند شده است.