وطواط » غزلیات » شمارهٔ ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>با تو در سینه جان نمی‌گنجد</p></div>
<div class="m2"><p>تو درونی از آن نمی‌گنجد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عشق در سر برفت و عقل برفت</p></div>
<div class="m2"><p>کین دو در یک مکان نمی‌گنجد</p></div></div>

شمارهٔ ۵

با تو در سینه جان نمی گنجد
تو درونی از آن نمی گنجد
عشق در سر برفت و عقل برفت
کین دو در یک مکان نمی گنجد

هوش مصنوعی: این شعر به عمیق‌ترین احساسات و تضادهای عشق اشاره دارد. شاعر می‌گوید که عشق و عقل نمی‌توانند در یک مکان وجود داشته باشند و عشق چنان عمیق و گسترده است که نمی‌تواند در دل جا بگیرد. در واقع، عشق چنان احساسی است که فراتر از توان درک عقل و عقلانیت است.

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

هوش مصنوعی: وجود تو چنان بزرگ و عمیق است که هیچ‌چیز دیگری نمی‌تواند درون قلبم جا بگیرد.

با تو در سینه جان نمی‌گنجد

تو درونی از آن نمی‌گنجد

هوش مصنوعی: عشق و عقل هر دو از ذهن خارج شدند زیرا این دو نمی‌توانند در یک جا coexist کنند.

عشق در سر برفت و عقل برفت

کین دو در یک مکان نمی‌گنجد

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده