هوش مصنوعی: در این دنیا مردی وجود دارد که به اندازه نقره و طلا باارزش است، اما پنهان و ناشناخته است.

هوش مصنوعی: ظاهر او مانند خاک است و درونش مانند طلاست. جسمش ضعیف و جانش پرانرژی و فعال است.

هوش مصنوعی: موجودیت او همانند نوری است که بر آسمان و زمین تابیده می‌شود. اگر به تو از نور چشم برخوردار هستی، می‌توانی این نور را مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: این شخص چه شکلی دارد و چقدر زیبا و بی‌نظیر است، به‌خصوص در میان بزرگان.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند او، که روح و جانش را در آب و گل جمع کرده باشد، دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ کسی در این زمان و در این دنیا و در همه‌ی هستی مانند او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تمام جهان مانند یک جسم است و او مانند جان آن جسم است. همه عالم مانند پاره‌های فرسوده است و او مانند معدنی با ارزش می‌باشد.

هوش مصنوعی: در خواب، کسی به من از ویژگی‌های او گفت و به من پاسخ لطیفی داد که به شدت بر من تأثیر گذاشت.

هوش مصنوعی: این طور است که نمی‌توان به راحتی و با هزاران کلمه، خوابی که او دیده را توصیف کرد.

هوش مصنوعی: من به کمترین خدمت‌گزار درگاه او تبدیل شده‌ام و اکنون از محضر او بهره‌مند می‌شوم.

هوش مصنوعی: قبل از این، من چیزهایی را خورده‌ام که تعدادشان بسیار زیاد است و هیچ‌کدام از آن‌ها قابل بیان نیست.

هوش مصنوعی: این قدر که این موضوع برای افراد عقل‌مند قابل درک است، شاید نیازی به بیان آن نباشد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم بگویم اگر تو با صداقت به من گوش بدهی، چند کلمه‌ای از اندیشه‌های من را خواهی شنید که از دل من برآمده است.

هوش مصنوعی: چون از بدن مادر متولد شدم، شیر به من دادند و سپس خونم را خوردم.

هوش مصنوعی: وقتی بزرگ‌تر شدم، از شیر مادر گذشتم و به غذاهای دیگری روی آوردم.

هوش مصنوعی: پس از آن از برنج و عسل و شکر غذا درست شد و میوه‌ها از دو نوع خشک و تر فراهم شدند.

هوش مصنوعی: زمانی که از غذا خوردن گذشتم و گرسنگی را تجربه کردم، به من حکمت و دانش بیشتری عطا شد مانند چشمه‌ای که جوش می‌زند و آب از آن می‌جوشد.

هوش مصنوعی: بدون اینکه دهانی داشته باشم، غذاها را خوردم و بدون اینکه دست داشته باشم، نواله‌ها را از او گرفتم.

هوش مصنوعی: انسانیت از بین رفته و دل مانند یک پادشاه، به سوی آسمان‌ها پرواز کرده است.

هوش مصنوعی: زمانی که از خودم گذشتم و به عبادت و عشق الهی پرداختم، به مثل دریایی وسیع تبدیل شدم، پس مرا در کناره‌ها جستجو نکن.

هوش مصنوعی: این چیزی که در درون وجود دارد، نه انتهایی دارد و نه پایانی. کجا می‌توانیم آن را بیان کنیم یا با زبان توصیف کنیم؟

هوش مصنوعی: من به سمت‌های مختلف می‌روم، گاهی سمت چپ و گاهی سمت راست. سخن نگو که این نفس من از حقیقت برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: بر مسکین و نیازمند سخت نگریسته مکن، هرچند که تو خود به مقام و خوشی رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: در شکست این گیاه شگفت‌انگیز نباش، زیرا فصل آن نه بهار دارد و نه پاییز.

هوش مصنوعی: نور آن سرور از آتش نار است، اما اگر آن طرف، پادشاه و خدمتکاری نباشد، چنین نوری وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: به غیر از او، هیچ‌کس را به عنوان استاد و راهنما جستجو نکن، زیرا در این دنیا هیچ‌کس به عظمت و بزرگی او نیست.